Brussels meest onderschatte straatrapper Berry rapt liefdesbrieven aan de pretsigaret

Berry spitte al aan de zijde van Zwangere Guy en $keer & Boo$ en bracht in 2020 twee albums uit onder eigen vlag. Dit is de meest onderschatte straatrapper van het hoofdstedelijke gewest.

Sommige rappers bewieroken vrouwelijke derrières, Bart ‘Berry’ Pierre schrijft liefdesbrieven in liedjesvorm aan de pretsigaret. ‘Ik ben al jaren elke dag stoned / Dit is standaard als je naar m’n tracks hoort’, klinkt het in Stoont, vergezeld van een lome beat, half jazz, half hiphop. De muziek van deze laidbackrapper leent zich het best tot nachtelijke wandelingen in zijn Brussel. Al valt zijn stuff in tijden van avondklokken ook perfect binnen huiskamermuren te nuttigen.

Op YouTube vond ik een fragment uit 2012, toen je nog onder de naam Bart le Borgne rapte. Wat is het grootste verschil tussen Berry en Bart le Borgne?

Berry: Dat was waarschijnlijk in het Frans. Ik ben met Franse hiphop opgegroeid, niet zozeer met de Amerikaanse school. Mijn vrienden zijn Franstalig, dus was het logisch om hen te volgen. Later heb ik Krimi ontmoet, die mij aanspoorde om het in het Nederlands te proberen. Dat heeft mij geleerd dat ik mij makkelijker kan uitdrukken in die taal – ik ben tenslotte naar een Nederlandstalige school geweest. Toen we vervolgens samen geboekt werden, als BerryKrimi, was dat een motivatie om verder te doen in het Nederlands.

Wat herinner je je van de Vlaamse rap uit je jeugd?

Berry: Ik kende toen geen Vlaamse rappers. Voor mij bestond dat niet. Ik wist dat er iets als nederhop was, maar die rapten in het Hollands, wat mij destijds niet aansprak. Via YouTube heb ik uiteindelijk rappers leren kennen van hiphoplabels als Eigen Makelij en SG Records, zoals Seba, Cloos en Spreej. Voor die tijd vond ik dat heel dope.

Hoe belangrijk is het voor jou dat wat je schrijft waargebeurd is?

Berry: Wat ik rap, gaat over wat ik dagdagelijks meemaak. Maar dat is nooit een bewuste keuze geweest. Ik zet meestal een beat op en laat de woorden stromen – alles wat in mij opkomt, schrijf ik neer. Ik heb nog nooit geprobeerd om aan storytelling te doen.

Het is een cliché dat muziek een soort therapie is, maar ik heb dat in elk geval nodig om tot rust te komen. Wat ik schrijf, hoeft niet per se op een cd te verschijnen. Het helpt mij vooral om bepaalde gebeurtenissen een plaats te geven.

Het leven is je canvas. Hoe beïnvloedt de coronacrisis je muziek nu er niets te beleven valt?

Berry: Ik heb er lang geen last van gehad, maar sinds een paar weken ondervind ik wat moeilijkheden met schrijven. Ik leef minder hard en maak minder mee, waardoor ik het gevoel krijg dat ik rond de pot draai. Het is pas sinds corona dat ik besef dat muziek de benzine is die mijn motor draaiende houdt. Als ik voordien uitging, was het naar een show. Als ik dronk, was het op een show. Sommige vrienden uit de scene heb ik al negen maanden niet gezien. Dat gemis heeft een grote invloed op mij en mijn muziek.