Baauer, klaar voor een nieuwe Harlem Shake: ‘I got my ass covered. Grotendeels toch’

Het is nog maar de vraag of Baauer ooit een nieuwe Harlem Shake kan ontketenen, maar met Fatboy Slim en Daft Punk in het achterhoofd gaat hij op zijn nieuwe plaat wel ongegeneerd voor de heupen en de voeten.

Even recapituleren: begin 2013 plaatste videoblogger Filthy Frank een dertig seconden durend filmpje op YouTube waarin hij samen met drie verklede vrienden een spastisch dansje opvoert op Harlem Shake, een track van de New Yorkse producer Harry ‘Baauer’ Rodrigues. Een vette beat, een hoog onnozelheidsgehalte, een simpel te dupliceren DIY-concept, het internet deed de rest. Op het hoogtepunt van de hype werden vierduizend Harlem Shake-clipjes per dag gepost, door iedereen van Noorse militairen tot Egyptische activisten. Baauer zelf had met het hele gedoe niks te maken. Harlem Shake was een track die hij een jaar eerder ter promotie had uitgestuurd naar zoveel mogelijk platenlabels, promotors en dj’s. Een ‘gelukkig ongelukje’, zoals hij het zelf noemde.

Minder gelukkig: voor de gebruikte samples had hij niet eens toestemming gevraagd. Dat is een probleem wanneer je ongelukje het tot soundtrack van een uiterst zichtbare hype schopt. En zijn naam was dan wel gelanceerd, de meme was ook een vergiftigd geschenk: ‘Het werd afgezaagd, and annoying as fuck‘, verklaarde hij in 2016. Dat jaar bracht hij ook zijn debuutalbum uit, waarvoor hij onder meer M.I.A. en Pusha T. kon strikken, en op de singles prijkten featurings van Jay-Z en Rae Sremmurd. Maar hij bleef ‘die gast van de Harlem Shake‘. Vandaag, net voor de release van zijn tweede album Planet’s Mad, weerklinkt via de webcam vanuit Brooklyn – nee, niet Harlem – een ander deuntje.

Alles oké daar in New York?

Baauer: Het zal je misschien verbazen, maar eigenlijk wel. Ik weet dat de rest van de wereld bestookt worden met apocalyptische beelden uit onze stad – veldhospitalen en massagraven in Central Park en zo – maar al bij al gaat het leven hier gewoon zijn gangetje. Nu toch, want ik zat eerlijk gezegd ook even met de daver op het lijf.

Een goede maand geleden ben je 31 geworden. Hoe heb je je verjaardag gevierd?

Baauer: Hier, thuis. Mijn vriendin en ik hebben er met z’n tweetjes een gezellige avond van gemaakt. Ze heeft lekker gekookt en een taart gebakken. Nu, ik maak in andere omstandigheden ook niet zo veel drukte over mijn verjaardag, hoor.

Er vallen twee dingen meteen op aan je nieuwe album: er doet geen enkele hippe rapper op mee, en het klinkt verrassend old-school voor een van de boegbeelden van trap en EDM.

Baauer: (grinnikt, niet voor het laatst) Ik zat door mijn verlanglijstje rappers en trappers heen. En een soort instrumentale conceptplaat leek me wel een goed idee. Ik wilde deels teruggrijpen naar de tijd en klassieke sound van Fatboy Slim, Daft Punk en The Chemical Brothers. Degelijke albums, grotendeels gebaseerd op samples, met leuke nummers om op te dansen.

De titeltrack heeft iets van The Prodigy.

Baauer: Dat doet me plezier om te horen. Zij deden het trouwens ook zonder hippe rappers. (grijnst)

Kun je je eerste rave nog herinneren?

Baauer: Laat me even denken… Dat moet in Amsterdam geweest zijn, toen ik nog op de middelbare school zat. Mijn maten en ik zijn toen tijdens de zomervakantie speciaal naar Nederland gevlogen voor Sensation White, een belachelijk foute megarave in een gigantische arena en waarvoor iedereen in het wit gekleed was.

We zijn vertrouwd met het concept.

Baauer: Beschamend, ik weet het. Ik herinner me trouwens weinig namen van de line-up, behalve de lokale held Fedde Le Grand. ‘Put your hands up for Detroit!’ weet je wel? (lacht) Destijds was elektronische dansmuziek in de VS iets voor alternatievelingen. Totaal niet mainstream, vrij underground zelfs. Ik was toen zeventien en had nooit eerder zoiets meegemaakt. Ja, het was corny, maar het was ook indrukwekkend en ziek plezant. Een nieuwe wereld die open ging.

Zweterige clubs, grote raves, festivalpodia: het zit er even niet in.

Baauer: Zo lijkt het wel, ja. De timing van de release sucks, maar mijn platenlabel en ik hebben een plan: we gaan met dit album een apart universum creëren op het internet. Een onlineplaneet waar iedereen wél vrij kan raven, verbroederen en zich amuseren.

Oppassen: voor je het weet filmen mensen zichzelf terwijl ze op je muziek loos gaan, zetten ze het resultaat op YouTube en komt er een meme van.

Baauer: (lacht)That’s all good, baby.

Serieus? Ik dacht dat je na dat hele Harlem Shake-gedoe genoeg had van internettoestanden en virale hits.

Baauer: Zo heb ik er inderdaad lang over gedacht. Ik heb dat nummer afwisselend omarmd, genegeerd, uitgespuwd… Maar stel nu dat een van mijn nieuwe tracks op dezelfde manier viraal zou gaan. Dan zou ik niet langer vereenzelvigd worden met die ene hype, snap je? Dan is het niet meer enkel dát nummer. You know what? Let’s do it again. Laat maar komen, die dansfilmpjes!

Ik houd mijn hart vast.

Baauer: Tegenwoordig draai ik Harlem Shake zelfs opnieuw. Meestal voor zowat hetzelfde slag publiek als Sensation White destijds, maar toch… (grijnst) Mensen amuseren zich op dat nummer, dan ga ik toch niet dwarsliggen, zeker? Ik heb de voorbije zeven jaar plaatsen gezien en dingen meegemaakt, over de hele wereld, die zonder die ene track nooit mogelijk waren geweest. Ik heb heel veel te danken aan de Harlem Shake. Kijk, de driedubbele plak platina die ik er ooit voor kreeg, hangt hier zelfs bij me thuis. (laat een ingelijste vlag en een vergulde plaat zien, met daarop per land nog een nadere bepaling) Eens kijken… Zilver in België, blijkbaar. Bedankt, jongens!

Vorig jaar was je betrokken bij een ander type internetfenomeen: de virtuele influencer Miquela, met wie je de single Hate Me hebt gemaakt. Hoe werk je aan een nummer met iemand die enkel over artificiële intelligentie beschikt?

Baauer: Op dezelfde manier als met mensen van vlees en bloed: door heel veel over en weer te mailen. In haar geval met ‘het management’. (grijnst) Meer zelfs: van alle artiesten met wie ik al samengewerkt heb, was die virtuele popster veruit de lastigste om mee overeen te komen.

Wat is de grootste les die je hebt geleerd, sinds Harlem Shake?

Baauer: Eerlijk? Ervoor zorgen dat voor iets de wijde wereld in gaat de samples juridisch waterdicht gecleard zijn. Pluk niet zomaar iets van YouTube of een blog, en weet wat je samplet, mensen! Zo houd je er tenminste nog wat aan over als een of andere idioot het resultaat viraal doet gaan. Ik doe het ook nog steeds, het internet afschuimen op zoek naar coole samples, maar voor dit album heb ik me alvast goed ingedekt. I got my ass covered. Grotendeels toch. (grinnikt)