Aldo Struyf doet het voortaan met bluesman Big Dave: ‘Het was tijd om een echte zanger te zoeken’

Bij Millionaire zult u Aldo Struyf niet meer treffen. Begin 2018 stapte de gitarist-toetsenist uit de groep van Tim Vanhamel. Om te kunnen blijven toeren met grunge-icoon Mark Lanegan, die de Belg nog steeds ’the leader of my band’ noemt. Maar vooral: om Crayon Sun te stichten, zijn nieuwe alliantie met blues brother Big Dave. ‘Hoe wij samengekomen zijn? Dankzij Darwin, zeker?’

Jack White vroeg hen hoogstpersoonlijk om in Europa als support van zijn Dead Weather op te draven. Alice in Chains, The Jesus and Mary Chain en Masters of Reality namen hen mee op tour. Mark Lanegan (ex-Screaming Trees en -Queens of the Stone Age) heeft al hun platen. En toch begeleidde Aldo Struyf, rechterhand van Lanegan in diens Mark Lanegan Band, en tot voor kort gitarist-toetsenist van Millionaire, zijn eigen stoner-meets-psychrockband Creature with the Atom Brain in 2015 richting het graf.

‘Een groep mag niet té lang blijven bestaan’, vindt Struyf. ‘Neem nu Queens of the Stone Age. Toen zij begonnen, was ik helemaal mee. De eerste vier platen heb ik grijsgedraaid. Maar hun laatste werk ken ik niet eens, laat staan dat ik het nog koop. Ik heb het gehad met de Queens.’

En dus zwaaide Creature drie jaar geleden af met vierde plaat Night of the Hunter, een eclectische trip waarvoor Struyf zijn door rocksterren bevolkte adressenboekje afbelde met het verzoek ‘iets met seriemoordenaars’ te doen. Mark Lanegan, Tim Vanhamel en Tom Barman gingen op de uitnodiging in. Net als Dave Reniers, hier de vreemde eend in de bijt, maar in Belgische bluesmiddens is ‘Big Dave’ niet minder dan een begrip.

In de jaren tachtig en negentig was hij de aanvoerder van The Dizzy Dave Band en The Electric Kings. Vooral met die laatste groep boekte hij aardig wat Europese successen. ‘Mijn roots liggen in de blues, dat is mijn leerschool geweest’, dixit Reniers. ‘Maar als jonge gast hing ik evengoed rond met de rockers, hoor. Begin jaren tachtig was iedereen in mijn omgeving zwaaraan den hardrock, AC/DC op kop.’

Tijd voor een échte zanger

Van Mark Lanegan, Millionaire of Creature with the Atom Brain had Reniers vóór 2015 evenwel nog nooit gehoord. Is zijn samenwerking met Struyf dan een sprong in het duister? ‘dEUS-gitarist Bruno De Groote komt óók uit de jazz en de blues. Ik vraag me af of die man ook honderd keer gevraagd wordt hoe ‘anders’ die werelden wel niet zijn. Is dat belangrijk? Nee, toch? Aldo en ik zijn geen van beiden narrow-minded.

‘Hoe wij dan precies samengekomen zijn? Dankzij Darwin, zeker?’ lacht Reniers. ‘Nee, ik kende Aldo al een hele tijd van gezicht, van toen hij als jonge gast nog in de Antwerpse platenwinkel Brabo werkte, waar ik geregeld over de vloer kwam. Hij was daar de grote muziekmaniak, je kon hem alles vragen. Maar pas enkele jaren geleden zijn we écht aan de klap geraakt. En van het een is het ander gekomen. Eerst heb ik iets ingezongen voor Creature, nu vormen we samen Crayon Sun.’

Ook al komt de muziek uit de koker van Struyf, de onbetwiste frontman is Big Dave. ‘Het stond vast dat als ik een nieuwe plaat zou uitbrengen dat niet met mezelf als zanger zou zijn’, zegt Struyf. ‘Creature heeft tien jaar bestaan, en al die tijd heb ik me afgevraagd: wat sta ik hier godverdomme achter die micro te doen? Ik vond dat zingen echt merde, moest me er elk concert opnieuw door sleuren. En als ik dan achteraf een liveclip op YouTube bekeek, dacht ik iedere keer weer: wat een bullshit! Dan wordt het tijd om een echte zanger te vragen, hè. Ik ben in mijn omgeving beginnen te kijken, en den Dave woonde het dichtst bij mij. (lacht)‘

Murder ballads

Een ‘van-alles-en-nog-watband’, noemt Struyf deze nieuwe groep, geënt op zowel Nick Cave, Captain Beefheart en Masters of Reality als op Ennio Morricone, C.W. Stoneking en R.L. Burnside. Hun debuut, vol murdering love ballads, is net verschenen . Struyf: ‘Twee geliefden samen, dat moet af en toe wel tot evilness leiden. Liefde, haat, verlies, verdriet: het ligt allemaal dicht bij elkaar. Geen wonder ook dat zo veel goeie muziek daarover gaat. Was het niet Leonard Cohen die ooit stond te blèten op tv terwijl hij Suzanne zong? Dat betekent niet dat die mens altijd droevig was, maar het is wel dat moment dat mensen is bijgebleven.’

Ook aan de Amerikaanse folktraditional Wayfaring Stranger heeft Crayon Sun zich gewaagd. Nochtans is die al tot in den treure gecoverd, onder meer door Johnny Cash en Neil Young. ‘Het is het eerste nummer dat we opgenomen hebben, maar ik wist niet goed of we het op de plaat moesten zetten’, zegt Struyf. ‘Waarop ik Lanegan om advies heb gevraagd. Hij was er zó van aangedaan dat hij het niet eens tot op het einde heeft kunnen uitzitten. En toen ik hem wat later de hele plaat liet horen, reageerde hij: “Damn, man. I’m gonna lose you because of this band.” (lacht)’