2manydjs & dj Nosedrip: ‘Op Ibiza draaien, weg van de ‘meerwaardezoeker’, heeft me deugd gedaan’

Ooit verkocht de ene platen aan de twee anderen, tegenwoordig runnen ze elk hun eigen platenlabel en volgend weekend staan ze samen aan de knoppen bij twee grote jubileumfeesten: dj Nosedrip en 2manydjs, die meer gemeen hebben dan u denkt. ‘De schaal is anders, het principe hetzelfde.’

Buiten regent het pijpenstelen, wij zitten hoog en droog in Studio Deewee, het Gentse hoofdkwartier van Dewaele Enterprises. Een verdieping lager bevindt zich de studio waar het recentste Soulwax-album From Deewee (2017) live is ingeblikt en waar onder meer Charlotte Adigéry aan haar muziek schaaft. Een etage hoger is er een stijlvol ingericht appartement annex gastenverblijf. Samen met Ziggy Devriendt alias dj Nosedrip (zoals gewoonlijk onherkenbaar op de foto – ‘Ik wil geen posterboy zijn’) en de twee gastheren zitten we in de centrale ruimte, omgeven door muren vol vinyl en andere muzikale memorabilia.

Platen is ook wat de heren aan tafel verbindt. Als internationaal gelauwerde dj’s én als koper en verkoper: toen Devriendt nog als medewerker in het Gentse muziekwalhalla Music Mania achter de toonbank stond, behoorden de Soulwax-broers Stephen en David Dewaele tot zijn vaste afnemers. Sinds enkele jaren brengen ze ook zelf platen uit: Devriendt op zijn archieflabel Stroom, waarmee hij obscure of vergeten Belgische artiesten opdiept en ze ‘in internationale wateren smijt’, de Dewaeles op Deewee, hun platenstal voor vrienden en naasten als Adigéry, het Brazilaanse duo Phillipi & Rodrigo, het Britse discocombo Sworn Virgins en hun jonge Gentse poulains Asa Moto. Alle Deewee-releases worden onder dit door nattigheid geteisterde dak opgenomen en geproducet.

Toen zowel zijn dj-carrière als zijn label een hoge vlucht namen, gaf Devriendt zijn baantje in Music Mania op, maar hij kruist nog regelmatig het pad van de Dewaeles. Op 21 september bijvoorbeeld, wanneer Nosedrip en 2manydjs het vijftigjarige bestaan van Music Mania en het bijbehorende feest luister bijzetten. En op dezelfde avond geven ze met Stroom en Deewee de kick-off van het nieuwe seizoen van de Ancienne Belgique. Dat staat in het teken van de veertigste verjaardag van de Brusselse muziektempel, vorig jaar door vakblad Pollstar uitgeroepen tot best bezochte club van Europa en tot ver daarbuiten geliefd en gerenommeerd bij artiesten van alle slag.

‘Dat heeft zeker ook te maken met de uitstekende keuken in de backstage’, werpt Devriendt op. ‘Noteer het maar: nergens anders word je als artiest zo culinair in de watten gelegd als in de AB, tot de desserts toe!’ Hoe vaak de broers Dewaele er in de loop der jaren van de kookkunsten hebben geproefd weten ze niet precies. Een keer of tien? In elk geval genoeg om er zich thuis te voelen. ‘Ik heb ooit zelfs nog in de AB gewerkt’, zegt Stephen Dewaele. ‘Lang geleden, hoor, rond mijn achttiende, als security. Leuke bijverdienste, want zo heb ik massa’s muziek leren kennen, door gratis optredens te zien van onder meer Lydia Lunch, Henry Rollins en Toshinori Kondo, een Japanse avant-gardetrompettist. Ik herinner me ook The Residents nog goed. Ik heb backstage hun fameuze oogbalmaskers zien liggen en even kunnen aanraken. Een pretty big deal, destijds. (lacht)‘

Deewee cureert de grote zaal. Jij, Ziggy, mag de Club inpalmen tijdens die kick-off. De AB kondigt je aan als hun ‘undergroundlieveling’. Als jij underground bent, is 2manydjs dan…

Stephen Dewaele: Mainstream? Hangt van je perspectief af. Underground zou ik onszelf zeker niet noemen, maar helemaal mainstream toch ook niet. We zijn en blijven anticonformistisch van aard: zelfs wanneer we voor tienduizend mensen spelen, houden we ervan ook obscure of minder voor de hand liggende dingen in onze set te smokkelen. Thrashmetal van Slayer draaien voor een volle wei op Tomorrowland kun je toch moeilijk mainstream noemen? (grijnst)

Ziggy Devriendt: Ik vind het een verschrikkelijk woord, ‘underground’, een term die vooral losers gebruiken. (hilariteit) Trouwens, als je in de AB staat, kun je toch onmogelijk ‘underground’ zijn? Weet je wie écht underground is? Bryan MG, een jonge Gentse rapper van wie ik nogal fan ben. Zijn muziek – in het Nederlands, Frans en Engels – is nochtans heel catchy en poppy, maar hij is gewoon nog niet opgepikt door de ‘juiste’ media, zoals Knack Focus. (lacht) Weet je, in de AB is Stroom misschien de underdog, maar…

David Dewaele: … maar eigenlijk zijn er meer gelijkenissen dan verschillen tussen Deewee en Stroom, of 2manydjs en Nosedrip. Stephen en ik zijn met Deewee begonnen omdat alles voor ons steeds groter en daardoor afstandelijker begon te worden. Contacten via internet, via tussenpersonen die je niet kent: heel onpersoonlijk. Daarom hebben we deze plek gebouwd, om opnieuw meer rechtstreeks contacten te leggen, in een familiaire omgeving. Er zit geen enkele artiest op Deewee met wie we niet al bevriend waren. Dat menselijke, dat familiale, vind ik ook terug bij hoe Stroom in elkaar zit.

Stephen Dewaele: (tegen Devriendt) Wij halen onze oude vrienden naar hier om nieuwe muziek te maken, en jij maakt nieuwe vrienden door op zoek te gaan naar oude muziek. Zo is het ongeveer, nee?

Devriendt: Het liefst van al bouw ik een persoonlijke band met de artiesten op Stroom op, dat klopt. Simpelweg platen opnieuw uitbrengen interesseert me niet. Ik wil het verhaal vertellen van die mensen, een soort bloemlezing geven, vertaald naar het hier en nu. Er moet dus een wederzijds vertrouwen zijn.

Wat wij drieën verder nog gemeenschappelijk hebben – en wat ik zeer belangrijk vind – is de drang om te delen. Wat jullie met Radio Soulwax gedaan hebben, was niet alleen een titanenwerk, het was vooral muziek delen op een gigantisch grote schaal. Met Stroom deden we iets vergelijkbaars toen het nog een onlineradiostation was, maar dat doen we ook nu nog, door obscure vondsten een tweede leven te geven. De schaal is anders, het principe hetzelfde.

Je hebt eerder al gezegd dat Stroom vooral een soort attitude is, dat het evengoed een restaurant zou kunnen zijn.

Devriendt: Ik ben een grote fan van Richard Branson, de oprichter van Virgin. Dat was eerst een platenwinkel, dan een platenlabel en uiteindelijk werd het een luchtvaartmaatschappij en een telecomoperator. Misschien ben ik het binnen twee jaar beu om vergeten artiesten op te sporen en plaatjes uit te brengen, maar dan zal Stroom gewoon iets anders zijn. Eender wat.

David Dewaele: Stroomkabels of zo. (lacht)

Devriendt: Of elektrische deelsteps, waarom niet? Ik zou graag ook de eerste legale cannabisshop in Oostende beginnen.

David Dewaele: Tof, kun je meteen onze Deeweed verkopen. Die bestaat dus, hè.

Devriendt: Dat meen je niet! Echt?

Stephen Dewaele: Nadat cannabis in Californië gelegaliseerd was, heeft een vriend van ons voorgerolde joints uitgebracht in een limited edition-box met het Deewee-logo op. Uitstekende kwaliteit, naar het schijnt – Dave en ik roken zelf niet.

Devriendt: Fuck, jong. Ik zat dus op hetzelfde spoor zonder het te weten.

David Dewaele: Stephen en ik kunnen eventueel ook iets doen met LSDeewee.

Terwijl een verse pot thee op tafel verschijnt, vliegen de inside jokes en plagerijen vrolijk heen en weer. Verbale pingpong van drie sterke, uitgesproken ego’s die niet bang zijn om te botsen maar net daarom klikken, en die elk een sterke reputatie in het dancewereldje hebben opgebouwd.

Vijftien jaar na hun baanbrekende compilatie As Heard on Radio Soulwax draait 2manydjs internationaal nog steeds volop mee. Deze zomer trokken de broers naar verschillende Europese festivals. Op Ibiza draaiden ze elke zondag in de chique club Lio (‘een discotheek voor rijke mensen op een eiland voor rijke mensen’). En in Londen stonden ze met Despacio, hun eigen mobiele discotheek met een op maat gebouwde dansvloer en een uniek soundsystem, waar ze samen met James Murphy van LCD Soundsystem enkel en alleen vinyl door jagen.

Nosedrip speelde op Primavera en Dour, in Finland en China en is net terug van Kroatië, waar hij een korte vakantie breidde aan zijn set op het Dekmantel Selectors. Na de Amsterdamse moedereditie van dat fijnproeversfestival, eind juli, had de gezaghebbende blog Resident Advisor hem uitgeroepen tot een van de hoogtepunten van het weekend. Het is een trend, zo klinkt het aan onze tafel, de gestegen interesse in ‘moeilijker’ muziek, links van het centrum.

Devriendt: Dat ik momenteel van dj’en kan leven heb ik zelfs te danken aan die verschuiving. In die selector-cultuur worden dj’s of producers niet meer getaxeerd op een hippe remix of een resem edits, maar op hun eigenzinnigheid en originaliteit. Pas op, uiteindelijk dreigt dat fijnproeverslabel ook een formule te worden, hoor.

David Dewaele: (knikt) Grote spelers als Spotify en Apple Music zijn al op de kar gesprongen. Op zich niks op tegen, maar het geeft me een dubbel gevoel: enerzijds is het goed dat het internet kansen biedt aan muziek die anders nooit een groot bereik zou krijgen – met Deewee brengen we geen top 40-muziek uit, hè – anderzijds heeft het iets opdringerigs of geforceerds: de algoritmes blijven aan zet.

Ziggy, zou jij net als 2manydjs ook op Ibiza en Tomorrowland draaien?

Devriendt: Tomorrowland: heel graag zelfs. In juni heb ik voor het eerst op Ibiza gedraaid. Het heeft me deugd gedaan, eens weg zijn van het pretentieuze, van de zogezegde meerwaardezoeker. Want wie zijn dat eigenlijk? Die vijf gasten die meeknikkend aan de kant staan? Zij maken het feestje niet, hoor. Op Ibiza in een nogal louche club spelen voor meisjes met een pilletje te veel op, stoere fitnessjunks en gewone werkmensen die een heel jaar gespaard hebben om loos te gaan op het strand, dat was een eyeopener. Er bestaat meer dan twee uur draaien voor de incrowd die ‘wauw!’ zegt telkens wanneer je een oude new-beatplaat oplegt. (lacht)

Stephen Dewaele: Op Ibiza moet je wegstappen van je ego. Weg van je piëdestal als ‘kenner’. Er valt heel wat te zeggen over Ibiza – ook veel slechte dingen – maar het is goed om af en toe in die wereld te toeven. Het houdt je scherp. 2manydjs was ooit trouwens een reactie op het snobisme en het overintellectualiseren dat destijds in de dancescene heerste. Ik zie ons als een Trojaans paard: we smokkelen pop in de kennerscultuur en een stukje kennerscultuur in de popwereld. Al dat gesegmenteerde, dat is nergens goed voor.

Definieer eens wat een platenwinkel goed maakt.

Stephen Dewaele: Simpel: het personeel. Mensen als Ziggy en zijn collega’s in Music Mania, die een goede voorselectie maken.

Devriendt: En die toekijken hoe jullie er alle goede stuff uit pikken nog voor die in de winkel raakt. (lacht)

Krijgen Stephen en David een voorkeursbehandeling?

Devriendt: Dat werkt in alle platenwinkels zo: goede, vaste klanten hebben hun bakje, waarin iemand bijhoudt wat voor hen interessant kan zijn. Zelfs voor het andere personeel is zo’n privébak een no-gozone. Het is meer dan eens gebeurd dat ik in hun bakje een plaat zag zitten waar ik van dacht: verdorie, die wil ik ook wel!

Stephen Dewaele: Personeel van platenwinkels heeft meer invloed op de muziekgeschiedenis dan je zou denken. Ze zijn de unsung heroes, de smaakmakers die er mee voor zorgen dat iets aanslaat of niet, er al dan niet bewust voor zorgen dat iets een hit wordt of niet, gewoon door het in de juiste handen te stoppen. In een platenwinkel leer je heel goed de temperatuur meten.

Heb je ooit zelf achter de toonbank van een platenwinkel gestaan?

Stephen Dewaele: Ja, hoor. In de Free Record Shop, als vakantiejob, toen ik vijftien was. (lacht)

Verdienen jullie eigenlijk iets aan jullie labelactiviteiten?

Devriendt: Voor het geld moet ik dat niet doen, nee. Zoals mijn boekhouder zegt: het is een heel slechte investering.

Stephen Dewaele: Dat zegt onze boekhouder al járen, over bijna alles wat we doen. Misschien moeten ze eens met elkaar babbelen. De hoeveelheid tijd en energie die wij in Deewee steken – en Ziggy zal hetzelfde zeggen over Stroom – kun je sowieso nooit helemaal terugverdienen door een plaat op vijfhonderd exemplaren uit te brengen. Dat is simpele economie.

David Dewaele: Maar weet je wat onbetaalbaar is? De kick wanneer iemand als Charlotte Adigéry met ons schoenveterbudget op de A-playlist, op het bovenste schap, van BBC Radio 6 terechtkomt. Net omdat het van zo dicht bij huis komt.

Charlotte kreeg een knappe Pitchfork-review voor haar ep Zandoli. Pitchfork was ook lovend over Stroom-releases, zoals die van Pablo’s Eye en Benjamin Lew. Vertaalt zulke internationale persaandacht zich ook in de cijfers?

David Dewaele: Pitchfork alleen heeft weinig effect, maar in combinatie met Radio 6 en pakweg The Guardian ontstaat er wel een sneeuwbaleffect. Charlotte zal opklimmen in de pikorde van de festivals, waardoor haar luistercijfers op Spotify zullen stijgen, waardoor weer andere promotors haar zullen opmerken, enzovoort.

Devriendt: Ik zie de invloed van zo’n Pitchfork-review wel meteen. Wanneer ik de bestellingen verwerk die via Bandcamp binnenkomen, merk ik dan telkens een piek in het aantal pakketjes op. Niet dat we plots big in America zijn, maar toch.

Stephen Dewaele: En net als Deewee ligt Stroom ook in alle platenwinkels die wij bezoeken wanneer we in het buitenland zijn. Dat maakt me blij, omdat je community dan weer een beetje groeit. Eigenlijk is het heel simpel. Wat David zei over dat menselijke en familiale, wat Ziggy zegt over de drang om te delen: dat is het meest, misschien wel het enige zinnige aan zelf platen releasen: mensen – artiesten, kopers, verkopers – met elkaar verbinden en zo meebouwen aan een gemeenschap. Op zijn Belgisch: met een hoek af.

‘We hebben van de uitzondering onze regel gemaakt’, heb je eens gezegd over Soulwax. Dat vat het goed samen.

Stephen Dewaele: Zo doe je dat als je niet capabel bent om mee te draaien in het gewone systeem.

Devriendt: En je hoeft je tenminste niet elke dag om vijf uur naar huis te haasten omdat je vrouw met de patatten zit te wachten. (lacht)

Nosedrip

Wie Ziggy Devriendt (m.), die ‘geen posterboy wil zijn’ en dus zelden herkenbaar op foto’s te zien is.

Wat Stroom.tv, een onlineradio die Devriendt mee oprichtte en die is uitgegroeid tot een label waarmee hij vergeten underdogs opdiept of nieuwe onder de aandacht brengt, vooral uit België, maar ook uit Duitsland en Letland.

Waar Oostende en stroomtv.bandcamp.com

CheckSpoki van Ingus Bauskenieks en Bardo for Pablo van Pablo’s Eye.