Paul Baeten

‘Mijn oude televisie leek al hopeloos achterhaald nadat ik drie minuten voor de nieuwe had gezeten’

Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

‘Hoe ouder ik word, hoe harder het opvalt in wat voor een eenvoudige wereld ik opgroeide’, stelt auteur P.B. Gronda vast tijdens zijn wekelijkse duik in de populaire cultuur.

Hoe ouder ik word, hoe harder het opvalt in wat voor een eenvoudige wereld ik opgroeide. Eenvoudig in de zin dat veel zaken binair waren: je was voor grunge of house, was links of rechts, homo of hetero, voor BRT of VTM, Kuifje of Jommeke, Oasis of Blur, de sossen of de tjeven, Anderlecht of Club Brugge.

Het was een wereld die wel verschilde van die waarin mijn ouders en grootouders waren opgegroeid, maar dan toch vooral in relatie tot bijvoorbeeld geloof, popcultuur en mode. Maar ook een wereld die eigenlijk dertig of veertig jaar lang niet zo heel erg zou veranderen, toch zeker niet in Vlaanderen.

Ik denk dat een van de momenten waarop ik echt besefte dat er andere tijden zaten aan te komen, was toen ik voor het eerst Skype gebruikte. Ik had ooit nog onder mijn voeten gekregen van mijn oma, omdat ik te lang buiten de zone belde met een landlijn, en plots kon ik naar heel de wereld bellen. Met live video erbij. Gratis.

Mijn oude televisie leek al hopeloos achterhaald nadat ik drie minuten voor de nieuwe had gezeten.

Dat Skype vandaag even ouderwets maar honderd procent minder hip klinkt als ‘vinyl’ en aan alle kanten ingehaald werd door soortgelijke diensten, zegt genoeg over hoe snel het sindsdien gegaan is.

Maar toch komen nu pas veel van de voorspellingen of trends uit waar we al ruim tien jaar over praten. Tv zou helemaal on-demand worden en alles zou crossmediaal zijn.

Meestal kwamen de grote toekomstvoorspellingen van iemand die ‘de trends wel opvolgde’ en die ene blik onder de knie had die zei: ik heb al dingen gezien die ik jullie om vele redenen vandaag nog zal besparen.

Maar kijk nu. Enkele weken geleden kocht ik een nieuwe televisie. De oude was bijna tien jaar in gebruik geweest en leek al hopeloos achterhaald nadat ik welgeteld drie minuten voor de nieuwe had gezeten. Lekker ingelogd op de wifi. Alle Netflixen en Amazon Video-achtige dingen geactiveerd. En alles werkte meteen. Bleek er plots nog een compleet overbodige kabel uit de muur te komen, en dat was die van de ’teledistributie’.

Maar dat is de meest logische evolutie. We wisten immers al tien jaar lang dat ‘alles tv on-demand en streaming’ zou worden, toch?

‘Ik had ooit nog onder mijn voeten gekregen van mijn oma, omdat ik te lang buiten de zone belde met een landlijn, en plots kon ik naar heel de wereld bellen.’

Wat ik veel opvallender en interessanter vind, is dat de opdeling in radio-televisie-film-internet en daarmee ook die ene reclame van Vandenborre en de indeling van de meeste cultuurmagazines plots hopeloos achterhaald aanvoelen.

Elke radiozender heeft live-streaming, filmpjes en vlogs, elke krant maakt ook podcasts en video, elke televisiezender met een nieuwsdienst maakt ook geschreven artikelen, tv-programma’s hebben games of apps en van grote games of apps worden ook films gemaakt. En internet is natuurlijk de plaats waar alles samenvloeit.

Kortom: iedereen doet alles.

Mijn 0,00008 bitcoin zet ik dan ook in op de voorspelling dat we gaan overblijven met een paar hele, hele grote merken die altijd overal zijn, en dat alle anderen in het beste geval zullen worden gereduceerd tot niches die hun publiek heel direct aanspreken. Heel groot of heel klein, dus. En dat zal dan meteen de enige goeie oude binaire opdeling zijn die overblijft. Fijn 2018.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content