Elke maandag, 20.35 – vtm

Dat het nieuwe vtm-programma Zorgen voor later wat stof zou doen opwaaien, was te voorspellen. Een realityreeks waarin enkele tienerkoppels een pasgeboren baby in handen krijgen om alvast eens te oefenen, kán niet onopgemerkt voorbijgaan. Maar vtm heeft ervoor gezorgd dat de controverse tot het minimum beperkt bleef, door in de eerste aflevering duidelijk te laten zien dat de proefbaby’s niet aan hun lot werden overgelaten. Tijdens de opnames hield een kinderverzorgster van achter de camera’s voortdurend een oogje in het zeil, en ook de ouders konden van op een afstand alles volgen en eventueel ingrijpen. Je kunt je natuurlijk nog altijd de vraag stellen wat voor mensen hun baby voor godbetert een televisieprogramma enkele dagen willen afgeven: zouden ze bijvoorbeeld hun auto even gemakkelijk uitlenen aan enkele 16-jarigen, zodat die kunnen ondervinden dat een wagen besturen ‘niet zo gemakkelijk is als ze denken’?

Het probleem is echter dat je tijdens de eerste aflevering geen medelijden had met de baby’s, maar met de deelnemende tienerkoppels, want eigenlijk is de kans dat zij hier littekens aan overhouden een stuk groter. Zorgen voor later was nog maar een paar minuten gevorderd of we hadden het woord ‘relatietest’ al twee keer horen vallen, en dat is niet toevallig. Dit programma is immers een variant op Temptation Island, alleen krijgen de verliefde koppels hier geen bronstige vrijgezellen naar hun hoofd gesmeten, maar boerende baby’s – en in de volgende weken ook nog weerbarstige peuters, rebelse pubers en hardhorige bejaarden. De productieploeg staat erbij, registreert de gevolgen en stuurt die door naar de huiskamers.

Maar terwijl de wereld van Temptation Island bevolkt wordt door volwassenen die bij hun volle verstand zijn – enfin, toch in de meeste gevallen – gaat het hier om tienermeisjes en -jongens van wie de naïviteit er bij momenten afspat. Het zijn pubers voor wie ‘een ruzie’ inhoudt dat ze tijdens een gezelschapsspelletje woorden krijgen omdat de een vindt dat de ander niet hard genoeg zijn best doet. En die moeten dan in een realityshow voor het oog van Vlaanderen een baby verzorgen om te zien hoe ze daarop reageren, waarbij de camera’s driftig hun boze blikken en giftige dialogen vastleggen. Dat er dáár niemand nog over lijkt te vallen, bewijst hoe ver de normen sinds de komst van Big Brother verlegd zijn.

Natuurlijk probeerden de makers van Zorgen voor later – zoals zo vaak gebeurt bij dit soort programma’s – in de eerste aflevering hun reeks toch nog enige maatschappelijke relevantie mee te geven. De psychologe die tijdens de opnames als schaamlapje mocht dienen, kwam bijvoorbeeld verklaren dat ze echt benieuwd was of de komst van een baby bij de koppels voor extra stress zou zorgen. Ja, dat vroegen wij ons toch ook echt wel af, en we zijn er zeker van dat Nature nu al enkele bladzijden vrijhoudt om de resultaten van dit belangwekkende onderzoek te publiceren.

Lees nog meer recensies en bedenkingen in de nieuwe blog Testbeeld op focusknack.be

Door Stefaan Werbrouck