Deerhunter, een kwartet uit Atlanta, Georgia, werkt zich eens te meer in de gunst van de indierockfan met Fading Frontier, de plaat na het mysterieuze auto-ongeluk.
Gul is zanger-gitarist Bradford Cox – die er ook nog het puike soloproject Atlas Sound op na houdt – namelijk niet geweest met details over het verkeersdrama dat hem vorige december overkwam. Al wat hij liet doorsijpelen, was dat hij veel pijn heeft geleden (wat veelzeggend is, komende van iemand die is geboren met het Marfansyndroom, een aandoening van het bindweefsel) en al zijn illusies was kwijtgespeeld.
Die akelige voorgeschiedenis maakt het bezadigde, harmonieuze gezicht van Fading Frontier des te verrassender. Van de rafelige en veelhoekige waanzin die op voorgangers als Monomania (2013) en Cryptograms (2007) was uitgesmeerd, valt geen spoor te bekennen.
‘You should take your handicaps / Channel them and feed them back / Till they become your strenghts’, oreert Cox in de bezwerende opener All the Same. Het orgeltje doet aan Stereolab denken (hun toetsenist Tim Gane doneert drie nummers verder toevallig een streepje harpsichord), het gitaargetokkel verwijst naar R.E.M., en het refrein klettert nog meer dankzij de aanwending van castagnetten. Ook het van een masserende baslijn voorziene Living My Life, en vooral de verslavende popsong Breaker, doen je bijna geloven wat Bradford Cox – een man die zo vaak ronkende statements rondstrooit dat hij de tijd niet krijgt om van sommige spijt te krijgen – over Fading Frontier verkondigde: dat de plaat het gevoel van een eerste lentedag na een barre winter uitdraagt.
Bijna dus. Het onweerstaanbare Snakeskin beweegt zich dan wel voort op een parmantige funky strut, in de tekst fluit Cox niet bepaald naar de meisjes: ‘I was born already nailed to the cross / I was born with a feeling I was lost.’ Bovendien sluit het dromerige toetsenwerk in Duplex Planet en Carrion (waarin Cox de ongebruikelijke wens uitdrukt dat hij een wroetende mol zou willen zijn) veeleer aan bij de nachtvibe waarmee de Atlas Sound-lp Parallax (2011) was omsluierd. Evenmin een kortgebroekte spring-in-’t-veld is Ad Astra, dat de lijzigheid van shoegaze aan een prominente Gary Numan-synth koppelt.
Zoveel muzikale focus als Fading Frontier etaleert, zo dubbelzinnig verkiest Cox zijn boodschap te houden. Het idee van een ‘vervagende grens’ drukt zowel uitzichtloosheid als succes uit – het gevoel dat je gearriveerd bent. Al rest de vraag of Deerhunter zo nodig ergens naartoe hoeft: het zoeken is al boeiend genoeg.
DEERHUNTER ****
Fading Frontier
indierock
4AD
DOWNLOAD
All the Same
Living My Life
Breaker
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
