Bob Dylan heeft met Rough and Rowdy Ways voor het eerst in acht jaar nog eens een verzameling nieuwe songs uit. Op de albumhoes pronkt het werk van de 86-jarige Britse Magnum-fotograaf Ian Berry.
Enig idee hoe Bob Dylan bij jouw foto terechtkwam?
Ian Berry: Op de hoes van zijn Together through Life stonden ook al foto’s van Bruce Davidson en Josef Koudelka, twee andere Magnum-fotografen. Voor zijn nieuwe plaat snuisterde hij opnieuw door het archief van ons agentschap, en blijkbaar past mijn beeld goed bij de sfeer van de nummers. Niet dat ik persoonlijk contact heb gehad met Dylan, hoor. Mijn agent heeft alles geregeld.
Ben je zelf een grote Dylan-fan?
Berry: Eerlijk gezegd vindt mijn vrouw de keuze voor mijn foto een pak spannender dan ik. Zij kent zijn muziek veel beter. Zelf ben ik nu eenmaal niet zo’n muziekfanaat. Geef mij maar een goed nieuwsprogramma. Als ik al muziek opzet, zijn het artiesten als Joan Armatrading en Joan Baez. Ik hou ervan als ik goed kan verstaan wat ze zingen. Voor alle duidelijkheid: ik ben heel vereerd dat Dylan mijn foto heeft uitgekozen. En ik verdien er grof geld mee, dat is ook mooi meegenomen. (lacht)
De bewuste foto dateert van 1964. Wat herinner je je nog van die avond?
Berry: (blaast) Het is zo lang geleden. Ik werkte toen aan een reeks over zwarte cultuur in Engeland voor The Observer. Die bewuste avond ging ik fotograferen in een undergroundclub in Oost-Londen die intussen al lang niet meer bestaat. Ik was er de enige witte man. In het begin lieten ze me gewoon mijn ding doen, tot een van de cafégangers geïrriteerd raakte en bierflesjes naar me begon te gooien. Dat leek me een goed moment om naar huis te gaan. (lacht) Het grappige is dat ik die foto aanvankelijk niet eens wilde selecteren voor de reeks. Ik vond dat er veel betere beelden bij zaten. Al snap ik wel waarom Dylan deze foto heeft uitgekozen. Er hangt een zweem van mysterie rond: het koppel dat zo enthousiast aan het dansen is, de kerel die over de jukebox hangt… Bovendien heeft de vrouw een erg mooi figuur. Dat was me toen al opgevallen.
De originele foto is in zwart-wit, maar Dylan koos voor een ingekleurde versie met een nogal extravagant lettertype. Ben je tevreden met het resultaat?
Berry: Zijn entourage heeft me beleefd gevraagd of ze de foto mochten inkleuren. Prima voor mij. Ik heb het eindresultaat nog niet gezien, maar ik verwacht binnenkort een gehandtekend exemplaar in mijn brievenbus.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
