Wolfwalkers

Om van te huilen zo mooi is deze wervelende ode aan de vrijheid, de verbeelding en de wolf. De animatiefilm werd in Ierland getekend met een fractie van de middelen, mankracht en ervaring die Pixar, Disney en Studio Ghibli ter beschikking hebben. Het resultaat is bijna even wonderlijk als de films van die reuzen van de animatie. In het Kilkenny van 1650 verbiedt de Engelse bezetter de Ieren om zich buiten de stadsomwalling te begeven. Een jonge heldin weigert in haar kot te blijven of zich neer te leggen bij huishoudelijke taken en raakt in de omliggende bossen bevriend met een natuurkind dat ’s nachts in een wolf verandert. Het pleidooi voor verzet tegen verdrukking of blinde gehoorzaamheid en de aandacht voor de schoonheid en mystiek van de natuur raken een gevoelige snaar, mede omdat donkere of enge momenten voor de jonge kijkers niet worden uitgevlakt. Vooral grafisch (met zowel strak gestileerde, schilderachtige tekeningen als een zinnenprikkelende animatie) betovert de in folklore, geschiedenis en magie gedrenkte en voor een Oscar genomineerde film waarmee Tomm Moore een Keltische trilogie afsluit die begon met The Secret of Kells (2009) en Song of the Sea (2014). Awoe-oe-oe.