Museum Kunst Palast, Ehrenhof 4-5 in Düsseldorf, tot 5/5. +49-211-899 62 60 en www.musem-kunst-palast.de

Een beklagenswaardig lot voor Ghada Amer en Liza Lou. Op de perspreview stormde een met camera’s en notitieblokjes bewapende meute af op de Cloaca. Ze bleef er een halve dag debatteren, barstte los in applaus toen de eerste maaltijd werd opgediend – aan de kakmachine – en druppelde schoorvoetend weg, tobbend over de artistieke impact van bruinig vocht in buizen en bokalen.

Weinigen herinnerden zich het bestaan van de twee vrouwen. Slechts een handvol legde alsnog een beleefdheidsbezoek af. ‘Niemand is geïnteresseerd in mijn werk’, prevelde de Egyptisch-Amerikaanse Amer. ‘En in het mijne ook niet’, zuchtte Lou, waarna ze schreiend in elkaars armen vielen. Toen het ergste leed geleden was, legde de uit L.A. overgevlogen Lou uit dat ze ongeveer vijf jaar werkt aan één installatie. De levensgrote, met kraaltjes aan elkaar geregen Kitchen is in alle opzichten een staaltje van precisiewerk. Elk onderdeel, de keukenkastjes, de gordijnen, de krant op tafel, de tafel zelf, is bedekt met een mantel van gekleurd kristal. Daarmee speelt Lou in op het volgens haar typisch Amerikaanse binnenhuismaterialisme, en op het stiefmoederlijk behandelde ambachtsbeginsel.

Zusterziel Amer beschikt eveneens over ambachtelijke vaardigheden, maar behaalt lang niet hetzelfde, hypnotiserende resultaat. Ze borduurt op doek, nu eens met referenties aan popart, dan weer met verwijzingen naar partituren of tekst. De met naald en draad uitgewerkte, pornografische motiefjes zijn soms overdekt met bloedrode verf. Zo slaagt Amer er af en toe in iets krachtigs te suggereren, maar daarvoor moet je eerst doorheen een laag van saaie kleurloosheid.

In de afdeling Delvoye – waar tijdens de persconferentie talloze vertrapte catalogi van Amer en Lou rondslingerden – vind je een relatief uitgebreid overzicht met betonmolens, Delfts blauwe gasflessen, een gotische graafmachine, de in rots gebeitelde kattebelletjesfoto’s en de met charcuterie gecomponeerde Marble Floors. Chapel, een reeks van twaalf wervelende spitsboogvensters, fungeert als mystiek tegengewicht bij de sarcastische, aardse Cloaca. Het verterende principe komt er terug onder de vorm van röntgenopnamen van darmen, gecombineerd met allerlei X-rayfragmenten uit de tot dusver bekende Delvoye-woordenschat.