Wilco

Als er iets is waarin Wilco een ferme maat vijfenveertig voor heeft op de concurrentie, is het wel raffinement: de kunst om veel te zeggen zonder daar onnodig druk over te doen. Ode to Joy is een politieke plaat maar dat zult u er niet aan horen. ‘ I’m freaking the fuck out‘, zingt Jeff Tweedy, niet met een schreeuw vol onmacht, maar zacht, rillend in natte kleren, wachtend op de droogte die vast en zeker komt. De songs, stil en wat mistroostig aan de oppervlakte, zitten vol verkwikkende schouderklopjes en aaien van genegenheid: een korte snok aan de elektrische gitaar is net genoeg om je de kracht ervan te doen voelen. De wereld zit tussen de kaken van de haaien en gaat er ook naartoe. Wilco’s ode aan de vreugde is derhalve nederig maar bovenal hartverwarmend.