Wiels!, Site voormalige brouwerijen Wielemans-Ceuppens, Van Volxemlaan 374, in Vorst, tot 19/10 tel. 02 674 70 89 en www.wielemans-ceuppens.be

Zodra de voormalige brouwerij Wielemans-Ceuppens in Vorst gerenoveerd is, krijgt Brussel eindelijk zijn centrum voor hedendaagse kunst. In afwachting daarvan kun je alvast naar ‘Wiels!’. Toch even kijken of dat uitroepteken er wel op zijn plek staat.

Zou het eindelijk zover zijn? Na een valse start van het Artesia Center for the Arts – dat hangt tegenwoordig vol met Brel – lijkt Brussel alsnog een centrum voor hedendaagse kunst te krijgen. Pas in 2005 opent de gerenoveerde Wielemans-brouwerij zijn deuren, maar er is nu al een tentoonstelling te zien op de site. Die ligt er zelf nog desolaat bij, en daarvan werd handig gebruik gemaakt door een aantal kunstenaars. Vooral de ingrepen van Michel François en Christophe Terlinden springen in het oog. Een tunnel onder de spoorweg sloten ze af met semi-transparante stroken rode plastic. Even verderop lieten ze nog een enorme put graven en baanden ze zich een weg door een stevig pak onkruid. Driemaal een minimale ingreep, en driemaal een radicale kijk op de site.

Voor de rest stelt de tentoonstelling wat teleur. Curator Luk Lambrecht hing de binnenruimtes van een van de gebouwen vol met fotografie, maar de interactie met de plaats wil niet echt lukken. Misschien neemt Lambrecht die randstedelijke context wat al te letterlijk. Jan Kempenaers fotografeerde de site in zijn typische monumentaal-nuchtere kijk op de dingen en met een obligate grijze hemel erboven. Zoals wel vaker bij het werk van Kempenaers blijft het onduidelijk in hoeverre deze foto’s het niveau van degelijke fotografie overstijgen. Blijkbaar heeft Kempenaers meer geladen plekken nodig, zoals bijvoorbeeld in zijn Sarajevo-reeks, waar mens en plek zich eens zo scherp tot elkaar verhouden.

Naast werk van Kempenaers zijn er ook nog foto’s van Peter Downsbrough, Gilbert Fastenaekens en Anne Daems te zien. Die van Downsbrough hangen netjes ingekaderd naast elkaar, maar de logica van zijn werk – beelden uit de wereld waarin een vaak minimale aanzet tot abstractie schuilt, met korte woorden of zwarte rechte lijnen eroverheen – wordt hier niet duidelijk. Zonde, want Downsbrough is een van de interessantste kunstenaars die er op dit moment in Brussel rondlopen. Gelukkig is er in de kelderverdieping nog een film van hem te zien.

De foto’s van Gilbert Fastenaekens verdubbelen min of meer de indruk die de site maakt. Groot en sterk, zo zou je zijn werk kunnen noemen. No-nonsensefotografie van zijgevels. Anne Daems trekt de blik open naar de banaliteit van de wereld rond de site: de stad van alledag ontpopt zich tot een veel te groot keurslijf voor de mensen die erin rondlopen. Ten slotte is er nog Richard Venlet, die een enorme pijl boven op de eigenlijke brouwerij wilde zetten. Maar wegens een al te stevige papiermolen ging dat niet door. Venlet heeft daarom maar de papierberg tentoongesteld, samen met een maquette van zijn idee.

Door LARS KWAKKENBOS