ROB REINER

VS 1989, MET BILLY CRYSTAL, MEG RYAN, CARRIE FISCHER. 22.00 – VIJFTV

De eighties werden niet alleen geteisterd door fletse synthpop, uitzinnige kapsels, gigantische epauletten en Ronnie Reagan. Ook Hollywood deed een flinke duit in het zakje, vooral dan met anabole actievehikels, tuttige tearjerkers en burgerlijke romcoms die de schijnglans van de Amerikaanse Droom opnieuw moesten doen fonkelen na een roerig decennium van sociale, politieke en artistieke rebellie. Tot de beste proeven van die laatste categorie – de romantische komedie dus – behoort Rob Reiners When Harry Met Sally, dat met zijn puntige dialogen, groteske gags, midlifecrisis, jazzdeuntjes, seksuele neuroses en New Yorkse decors aan het werk van Woody Allen doet denken. In de film die haar definitieve doorbraak zou betekenen, speelt Meg Ryan de rol van de blonde snoes die haar bitsige ex Harry (Billy Chrystal) na verschillende jaren en een mislukte relatie weer tegen het lijf loopt in New York. Beiden lijken het goed met elkaar te kunnen vinden en maken dan ook meteen een afspraakje, al gaan er uiteindelijk toch heel wat misverstanden, frustraties en ironische steken overheen vooraleer de twee eindelijk beseffen wat de soundtrack in het begin al aankondigde: it had to be you. Vooral de restaurantscène waarin Ryan onder het smikkelen van een slaatje op overtuigende wijze een orgasme faket, zou een van de meest geciteerde uit de recente filmgeschiedenis worden, al dankt deze film zijn charme en succes toch vooral aan de ongedwongen manier waarop Reiner – die weliswaar nooit meer het niveau haalde van zijn grandioze debuut This is Spinal Tap – romantiek en humor combineert. Daarvoor kan hij bogen op een in opperste vorm verkerende Billy Crystal, een handvol welgemikte oneliners (‘Charlie Chaplin kreeg nog kinderen op zijn 73e, al was hij wel te oud om ze op te tillen’) en de sfeervolle grootstadfotografie van Barry Sonnenfeld. Als we u als kind van de jaren tachtig dan toch een melige sof moeten aanbevelen, laat het dan deze zijn.

Good Morning Vietnam ** Barry Levinson, VS 1987. Robin Williams trekt alle verbale en motorische registers open als radio-dj Adrian Cronauer die in 1965 in Saigon wordt gedropt, de Amerikaanse soldaten vanuit de ether bombardeert met hitsige lappen soulmuziek en er een subversieve kijk op de Vietnam-oorlog op na houdt, tot jolijt van de GI’s en afgrijzen van Uncle Sam. Degelijke biopic aangedreven door een prima soundtrack, al kan regisseur Barry ‘Rain Man’ Levinson het weer eens niet laten om er eenzijdige heroïek en kleffe romantiek tegenaan te kwakken. (22.10 – VT4) Maelstrom ** Denis Villeneuve, Can 2000. Berekend fatalisme tekent deze suburbane karakterstudie over een vrouw (Marie-Josée Croze) die uit haar vegetatieve bestaan ontwaakt na een abortus, een mislukte zakendeal en een auto-ongeval. Videoclip-regisseur Denis Villeneuve put zowel stilistisch als thematisch uit de catalogen van Lynch en von Trier, maar slaagt er desondanks niet in de monotonie te doorbreken. (22.40 – Canvas)

(D.M.)