‘Rockgroepen zijn alleen maar uit op persoonlijk succes en dat is pathetisch.’ Rob Crow van het Californische duo Pinback is niet mals voor de collega’s. Door Eddy Hendrix

‘Blue Screen Life’ (Cutty Shark)

Concert: 24/11 Soundstation, Luik; 25/11 Botanique (Orangerie), Brussel; 8/12 Cactus, Brugge. Voor het concert in Brugge hebben we 10 x 1 vrijkaart beschikbaar. Daar hengel je naar op het nummer 0900-20 888 (keuzenummer 03).

Rob Crow, is een rare vogel. Met zijn outfit verwacht je hem op een skateboard. Maar van mannetjesputters en dito muziek staat hij, ondanks zijn punkachtergrond, mijlen ver af. Samen met Zach maakt hij in Pinback sfeerscheppende, dromerige en betoverende muziek, rustend op speelse instrumentatie, sierlijke eenvoud en gracieuze meerstemmigheid.

België was, drie jaar geleden, de eerste om de pracht van Pinback te ontdekken. Sindsdien is ons land het Europese ankerpunt voor Zach en Rob. Nu het Californische duo zijn tweede album, Blue Screen Life, uit heeft, rekent het opnieuw op de Belgen. Een trip van San Diego naar Brussel voor een dag promotie is niet te veel gevraagd. Alhoewel. Zach is ziek thuisgebleven en Rob is moe. Hij is er wel, maar niet helemaal. Uit het gesprek blijkt een muziekliefhebber in hart en nieren, die zich er tegelijkertijd van afschermt.

België is inmiddels je tweede thuisland?

Rob Crow: Het is alleszins het land dat we het vaakst bezocht hebben. Het is ook het eerste land buiten de Verenigde Staten waar ik ooit ben geweest. Jullie hebben als eerste ons debuutalbum ontdekt. Dat verklaart veel.

Heb je enig idee waarom uitgerekend België de eerste was?

Crow: Dat is vooral toeval geweest. Toen ik samen met Zach als Pinback een aantal demo’s had opgenomen, gingen we op zoek naar een platenfirma. Toevallig mailden de mensen van het label Cutty Shark ons met de vraag of we met iets nieuws bezig waren. Ze kenden mij nog van vroeger, van Heavy Vegetable, en Zach van 3 Mile Pilot. Ze wisten niet dat we ons intussen verenigd hadden onder de naam Pinback. Ik liet hen onze eerste probeersels horen, en ze waren meteen verkocht. Het klikte ook persoonlijk tussen hen en ons, en zo is de bal gaan rollen.

Intussen is Pinback ook bekend in Nederland en Frankrijk. Hoop je nu over Europa uit te zwermen?

Crow: Ja, we willen overal naartoe. Ik reis graag, het zou dus welkom zijn. Louter commercieel gesproken is het niet noodzakelijk, wél voor mijn persoonlijk welzijn.

Als je het nieuwe album beluistert, is het alsof je één liedje hoort, met steeds nieuwe lagen. Variaties op één thema, maar dan op zo’n manier dat de variaties dat ene thema wegmoffelen. Was dat de bedoeling?

Crow: Er ontvouwen zich veel sferen op het album, maar we houden er orde in zodat het logisch blijft. We hebben ook aandacht besteed aan de opeenvolging van de liedjes, zodat het een coherent geheel werd. Daardoor kan de indruk ontstaan dat het een lopende band is, maar dat is precies de kracht van dit album. Het klopt. Je merkt nauwelijks dat er een ander liedje begint.

Was dan de sfeer belangrijker dan de liedjes zelf?

Crow: Ik denk het niet. Anders kan je net zo goed één noot opnemen, en als volgende track een andere noot. Geef er een bepaalde sfeer aan en het zal wel coherent klinken, maar ik zou er niet naar willen luisteren. Nee, de liedjes moeten sterk zijn.

We nemen alles zelf op, thuis. We maken geen gebruik van een studio, zo kunnen we rustig de tijd nemen om eraan te sleutelen. In de studio werk je met een technicus en een producer, en vooral, met een beperkte tijd. Je hebt zoveel mogelijk voorbereid op het moment dat je de studio ingaat. Je neemt dat op en mixt het, binnen de tijd die je toegemeten is, want meer kan je je financieel niet permitteren. Wij doen het anders. Met ons geld kopen we zoveel mogelijk spullen die we nodig hebben om het zelf op te nemen. En als we om drie uur ’s nachts zin en inspiratie hebben om iets op te nemen, doen we dat gewoon.

Het is een heel sobere plaat geworden. Toch gaat het over de Grote Emoties, die door zoveel anderen met veel drama, pathos en breedvoerigheid geëtaleerd worden. Bij jullie klinkt het bijna kinderlijk, naïef, alsof je het speelt op speelgoedinstrumenten.

Crow: De meeste van die zogenaamd geëmotioneerde rockbands zijn voor mij oervervelend. Ze klinken allemaal hetzelfde.

Vind je een groep als Sparklehorse dan niet interessant?

Crow: Sparklehorse? Is dat een groep die op de radio gespeeld wordt? Want ik luister niet naar de radio. Laat staan dat ik naar MTV kijk.

Vind je het zo erg?

Crow: Ja. Wij willen duidelijk maken dat wij normale mensen zijn, die eerlijke muziek maken. Recht uit het hart, zonder blablabla. We willen vooral geen rockster zijn. Ik heb een grondige hekel aan iedereen die dat pretendeert. Ik hou van echte muziek van echte artiesten.

Zijn er dan geen rocksterren die toch goede muziek maken?

Crow: Ik kan mij er op dit moment geen voorstellen.

U2, R.E.M.?

Crow: Ik ben van geen van beide fan. Het klinkt zo geconstrueerd, zo fake.

Je kunt toch moeilijk poneren dat artiesten die veel platen verkopen per definitie oninteressante muziek maken?

Crow: Ach, volgens mij zijn alle rockgroepen alleen maar uit op een deal met een grote platenmaatschappij, en dus op persoonlijk succes. De meeste slagen daar niet eens in. Dat vind ik pathetisch. Of ze nu goede of slechte muziek maken, wil ik nog in het midden laten, maar wij hebben er niets mee te maken. Wij maken platen omdat we van muziek houden, niet omdat we met imago, geld of beroemdheid bezig zijn.

Je wil toch dat de mensen, en bij voorkeur een flink aantal, Pinback goed vinden?

Crow: Het is altijd cool als iemand het leuk vindt, natuurlijk. Maar ik verwacht het nooit. Ik heb altijd het idee dat de mensen het rommel vinden. Of er nu iemand naar onze muziek luistert of niet, doet niets af aan onze drang om muziek te maken.

Zijn er Amerikaanse radiostations die Pinback draaien?

Crow: Ik hoor wel eens vertellen over interessante collegeradios, maar in San Diego, waar wij leven, bestaan ze niet. Ik weet, via een vriend van me, dat er in New Jersey een uitstekende radiozender is, maar dat is de andere kant van de VS, dus kan ik er niet naar luisteren. Maar noem mij eens de radiostations die Leadbelly, The Residents en Captain Beefheart spelen. Bij ons hoor je alleen maar lellebellen die zingen over hun verzameling juwelen en harige macho’s over hoeveel bimbo’s ze in bed krijgen. Pinback heeft daar niets mee te maken.

San Diego is nooit een muzikaal oord geweest. Tom Waits is er geboren, maar daar houdt het ongeveer mee op. Beweegt daar nog iets?

Crow: Frank Zappa heeft er als kind ook gewoond. Maar al bij al gebeurt er niets. Het is een muzikale woestijn. Enkele jaren geleden ging ik wekelijks naar een maffe band kijken, maar nu zijn die allemaal verdwenen.

Geen muzikale scene in San Diego en je luistert niet naar de radio. Hoe leer je dan andere muziek kennen, want ik neem aan dat je dat wel wil doen?

Crow: Absoluut, ik ben er ook voortdurend naar op zoek, maar ik weet intussen wel dat ik die niet op de radio moet ontdekken.

En dus ga je naar een tweedehandsplatenzaak waar je in een donkere hoek uitgeteerd vinyl vindt van godvergeten kerels die niemand kent?

Crow: Precies, zo heb ik al geweldige dingen gevonden. Ik heb een extreme muzieksmaak. Ik ben alleen geïnteresseerd in dingen die nog nooit gedaan zijn. Het is deprimerend te constateren dat zogezegd nieuwe muziek bijna altijd een kopie is van wat dertig jaar geleden al gemaakt is.

Dan ben je met dit nieuwe album in je opzet geslaagd, want ik kan me geen artiest voor de geest halen die de sound van Pinback heeft.

Crow: Dank je, daar doen we het voor. Enfin, ik toch. Zach is nog extremer. Die luistert gewoon niet naar andere muziek. Hij heeft thuis vijf platen, maar zelfs die beluistert hij niet.

Jullie muziek is meditatief, haast hypnotisch.

Crow: Dat bevalt me wel. Ik hoef van muziek niet opgewonden te geraken. Ik wil bij het handje worden genomen en naar een plek gebracht waar ik nog nooit ben geweest, en waar ik me ontspannen voel. Opzwepende muziek kan me wel bekoren, maar niet voor Pinback.

Je hebt zelf je bio geschreven. Daaruit: ‘Zou het niet schitterend zijn mochten alle bio’s geschreven worden door doven of door mensen die de groep waarover ze schrijven haten. Het zou de muziekindustrie opnieuw opwindend maken, niet?’ Bedoel je: jongens het is maar muziek, entertainment, laten we daar vooral niet te gewichtig over doen?

Crow: Exact. Maar ik wil er ook meteen bij zeggen dat ik niet de hippe kerel wil uithangen door er op deze manier tegenin te gaan. Ik word ziek van mensen die beweren hoe goed ze wel zijn.

Vind je het dan ook niet vervelend om met de pers te praten, en analyses te maken van je werk?

Crow: Ik kan begrijpen dat anderen niet zo graag interviews geven, maar ik vind die communicatie belangrijk. Ik wil ook altijd verantwoorden wat ik doe. Ik verwacht ook dat de mensen rechtuit hun gedacht zeggen tegen mij. Communicatie moet zo open mogelijk zijn. Alleen dan komt de waarheid naar boven, en kan je de artiest van de poseur onderscheiden. Poseurs irriteren me mateloos.

Ben je nog met andere projecten bezig?

Crow: Ik werk momenteel nog aan een soloplaat en aan een filmsoundtrack. Ik kan niet anders dan muziek maken. Het is mijn passie, mijn leven.

En Zach is nog actief met 3 Mile Pilot?

Crow: Ja hoor, hij beweert dat hij ziek is, maar ik verdenk hem ervan dat hij nu stiekem met 3 Mile Pilot aan de slag is.

Je speelt samen met Zach alles zelf in, slechts aangevuld met Tom Zinser op drums. Hoe doe je dat op het podium?

Crow: Met twee extra manschappen. Zach en ik switchen veel. Optreden is een wandelbuffet voor ons.

En is een rustig zittend publiek ideaal?

Crow: Ach, in Europa maakt dat niet uit, want jullie bewegen toch niet. Zelfs als Europeanen helemaal mee zijn, staan ze nog stokstijf met een stickie in hun mond. In Amerika hossen ze rond als losgeslagen geiten.

Toch niet op de muziek van Pinback?!

Crow: Toch wel. Live zijn we heel enthousiast, energiek en passioneel. Kom maar eens kijken.

‘Het is deprimerend te constateren dat zogezegd nieuwe muziek bijna altijd een kopie is van wat dertig jaar geleden al gemaakt is.’