De klank van A – De enige échte Antwerpse stadsdichter levert in de winter van zijn leven zijn magnum opus af.

IN DE MAAT VAN DE SEIZOENEN

HMK RECORDS/GRANOTA – FOLK

’t Stad is misschien van iedereen, maar wij mogen graag geloven dat ze vooral aan Wannes Van de Velde toebehoort. Als geen ander heeft hij de Scheldestad bezongen en heur grootstedelijke grandeur in rijm en metrum gewrongen. Ook op zijn nieuwste en – laten we maar meteen met de goed geoliede draaideur in huis vallen – uitstekende cd belijdt Wannes andermaal zijn liefde voor de stad wier kláánk zijn ziel niet zelden amoureus stemt. Al echoot in het sobere parlando van Havenstad evengoed ’s mans ongerustheid over de lui die zijn grootstedelijke minnares naar het leven staan: ‘Ze zeggen dat ’t hier stinkt, dat iet of iemand ons vergiftigt’. For the record: ook Gent ( Gentse Impressie) en – kwestie van eventueel communautair gekrakeel in de kiem te smoren – Charleroi (simpelweg Charleroi) krijgen een eervolle vermelding.

Maar voorts heeft de enige échte stadsdichter van Antwerpen het op zijn nieuwe plaat voornamelijk over de veel te snel vliedende tijd en de moeizame aanvaarding van vergankelijkheid. De voorbije jaren voerde Wannes immers een ongelijke strijd tegen leukemie, een terminaal geachte ziekte die hij zelfs voor zijn stervende moedertje verborgen wist te houden. Zijn zestien nieuwe liedjes verzamelde hij dan ook onder de noemer In de Maat van de Seizoenen, in de wetenschap dat hij in zijn levenscyclus onomkeerbaar in de winter is aanbeland.

Zijn Vlaamse folk, die graag en vaak exotische allianties aangaat met flamenco en zigeunermuziek, is er niet minder virulent door gaan klinken. Verdronken Land, over het verdronken land van Saeftinghe, zou zó op de soundtrack van een Almodóvar-film kunnen. Terwijl het melancholieke Mijn grootmoederwas van den Doel, voortgetrokken door een weeklagende viool, Terug Naar Oosterdonck misschien nog dat tíkje ontroerender had kunnen maken. Onze persoonlijke favoriet? Oorlogsgeleerden, Wannes’ cover van de Bob Dylanklassieker Masters Of War. Ook in het Algemien Antwaarps een staaltje van bijtend scheldproza: ‘Crepeert voor mijn paart, en liefst nog vandaag / Ik volg uw kist liever rap als te traag / En ik zal u zien zakken in de vredige grond / en ik schrijf op uw graven: gevaarlijken hond’. Zouden er zich daar in de Scheldestad aangesproken voelen?

Download nu * Hier Is ‘Em Terug

* Oorlogsgeleerden

* Comme Facette Màmmeta

Vincent Byloo