Op Lions, Liars, Guns & God doet Wallace Vanborn zijn koosnaampje ‘pletwallace’ opnieuw alle eer aan. De jonge honden van de Belgische stonerrock snuffelden op eenvoudig commando dan ook hun meest memorabele riffs uit de jaren negentig bijeen.
1. DEMON CLEANER
Kyuss, 1994
De basis van een goede riff is een goede groove. Demon Cleaner van stonerrockheersers Kyuss bewijst dat een goede riff vanuit de onderbuik komt: geen scherpe klanken, enkel een logge, rommelende basis en de juiste sfeer. Pure voodoo!
2. THE SOAPMAKERS
Clutch, 1998
Een klassieker ten huize Vanborn. Clutch is een band die zo’n beetje rond de grenzen van stonerrock huppelt, zowel tekstueel als instrumentaal. In The Soapmakers horen wij vooral een opzwepende, funky interpretatie van de klassieke desert sound.
3. B.A.B.Y.
Evil Superstars, 1998
Samen met Champagne van Millionaire zowat de meest gewaardeerde riff uit de lage landen. Mauro maakte het nummer naar verluid in de rapte, maar opende zo voor vele bands een nieuwe wereld, ook voor Wallace Vanborn. Prettig gestoord in zijn puurste vorm.
4. KOOL THING
Sonic Youth, 1990
Van het album Goo, met de tippen van de tenen nog net binnen de jaren 90. Twee afwisselende riffs, beide even begeesterend. Aangevoerd door Kim Gordons I-don’t-give-a-fuck-vocals, en een gitaarsound als een ware oerkracht.
5. KNOW YOUR ENEMY
Rage Against The Machine, 1992
RATM is een opstapeling van goede riffs, een favoriet kiezen is moeilijk. Know Your Enemy draait vooral rond de feel van de strofes en de sound van de basgitaar. Als het ook technisch mag: die stroferiff komt uit het niets na de killswitch-intro en de B-riff daarvoor, en brengt zo een onverwachte snelheid in het nummer.
6. SABOTAGE
Beastie Boys, 1994
Deze basriff – Too Many DJ’s van Soulwax heeft er duidelijk naast gelegen – bezit een enorme aantrekkingskracht. Sterker nog: hij maakt het onmogelijk om niet luidkeels ‘Iiiiiii can’t stand it, I know you planned it’ mee te brullen. Een riff moet niet vanuit de diepte komen om je te pakken, het mag evengoed oppervlakkige feelgood zijn.
7. PLANET OF SOUND
Pixies, 1991
De Pixies hebben een carrière gebouwd op bizarre deuntjes en inspirerende riffs. Planet of Sound explodeert midden in het nummer, wanneer de riff van het refrein invalt en de kracht van het nummer ineens verdubbelt. De vreemde vibratoklank van de stem kleurt het nummer gitzwart.
8. WITHOUT MSG I AM NOTHING
Mclusky, 2000
Mclusky en later ook Future Of The Left zijn dikke aanraders voor liefhebbers van riffmuziek. Without msg I Am Nothing is eigenlijk van 2000, maar we konden u deze niet ontzeggen. Hij werd waarschijnlijk zelfs in de overgang van 1999 naar 2000 geschreven: ‘ Everywhere I look is a darkness.’
9. GIRL BOY TOM
Desert Sessions, 1997
Opgenomen door Josh Homme en zijn trawanten in Rancho De La Luna, tussen de Joshua Trees. Vanaf de eerste noot hoor je de woestijn, het asfalt dat erdoor slingert en het zonlicht dat in je gezicht prikt.
10. ONLY SHALLOW
My Bloody Valentine, 1991
Een bulderende riff die een indrukwekkend contrast schept met de zeemzoete vocals. De extra PA-torens en decibels mogen ze hebben – wij vinden het contraproductief voor hun livesound – maar Loveless is en blijft een enorm straffe plaat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
