Pixars eigen E.T. is geland: welkom WALL-E.

30 JULI H Andrew Stanton met de stemmen van Ben Burtt, Sigourney Weaver, Fred Willard

Met acht kaskrakers op een rij – goed voor een wereldwijde opbrengst van 4,3 miljard dollar – moet animatiereus Pixar zowat de meest lucratieve studio van het voorbije decennium zijn. Toch neemt het met opus negen flink wat artistieke én commerciële risico’s. In tegenstelling tot Toy Story, The Incredibles of Ratatouille wordt WALL-E immers een compleet fotorealistisch en bijna woordeloos liefdesverhaal dat zich afspeelt in 2805. Bovendien ligt ook de protagonist weinig voor de hand: een vuilnisverwerkende robot die door de mensheid werd achtergelaten op de verwoeste Aarde en al 700 jaar lang schroot tot kubussen plet, met een koddige kakkerlak als enige gezelschap. Tenminste, tot er in de gedaante van EVE plots een vrouwelijke robot opduikt en WALL-E – een afkorting voor Waste Allocation Load Lifter, Earth-class – haar meteen het hof tracht te maken.

De ultieme ruimtefamiliefilm, hoopt Pixar – lees: clevere, digitale hightech die ook de allerkleinsten aanspreekt – maar dat ‘woordeloos’ mag u toch met de nodige scepsis benaderen. Naar verluidt wordt er namelijk heel wat afgekwebbeld in de film, zij het in het soort onbegrijpelijke spacetaaltje dat eerder ook al door Star Wars-knuffelrobot R2-D2 werd gebezigd. Niet toevallig worden WALL-E en de rest van de robotcast dan ook van stem voorzien door de legendarische Star Wars-sounddesigner Ben Burtt, al worden er hier en daar wat menselijke stemmen toegevoegd in de hoop kids met aandachtsdeficit niet te vervelen met eindeloos gebliep en andere ijle ruimtegeluidjes.

Voor het ontwerp van WALL-E baseerde regisseur Andrew Stanton – nummer twee in rang bij Pixar, na CEO John Lasseter – zich naar eigen zeggen op zijn verrekijker, al wezen filmnerds al op de opvallende gelijkenissen met Number Five, de robot uit de eightiesprent Short Circuit. ‘WALL-E is heel erg basic, met veel vierkante vormen die als mannelijk kunnen worden ervaren’, aldus Stanton, die met Finding Nemo al de grootste hit uit Pixars onwaarschijnlijke successtory afleverde. ‘Hij ziet eruit als een tractor, terwijl EVE veel ronder en complexer oogt en we voor haar dure technologie hebben gebruikt die we zelf nauwelijks begrijpen. Wat hun relatie betreft, spiegelde ik me aan Annie Hall: hoe de kleine, klungelige Woody Allen met de grote, elegante Diane Keaton flirt.’ Nu maar hopen dat WALL-E zich op zijn beurt niet te buiten gaat aan intergalactisch Jiddisch geneuzel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content