De media zijn er altijd als de kippen bij om K3 te kapittelen als een mercantiel product dat onze kinderen vergiftigt. Maar als ze met hun nieuwe liedje Prinsesje en Superman een lans breken voor holebi’s, dan hoor je ze niet. Ik mag hopen dat jij ruimdenkend genoeg bent om Studio 100 wél two thumbs up te geven, Vincent.
Marleen Monballiu, Schoten
> Zou het, Marleen? Is K3’s gedachtegoed écht even pluralistisch als hun merchandiseaanbod? Jazeker, Prinsesje en Superman neemt genderclichés en rolpatronen op de korrel. Jongens mogen óók prinsesje spelen, meisjes mogen óók al eens Superman zijn. En ja: Marthe, Hanne en Klaasje kwetteren in het refrein wel degelijk dat prinsessen soms ook van prinsessen houden. Maar is dat wel een pleidooi voor amoureuze zelfbeschikking, Marleen? Is het waarlijk een oproep om de saffische liefde te omarmen? Of is dat beeld van prinsessen die het aanleggen met prinsessen gewoon een wansmakelijke vergoelijking van monarchale incest? Want dat zou je er natuurlijk ook in kunnen lezen. En zeg eens, Marleen: is dat werkelijk het beeld dat we onze bloedjes willen meegeven? In een monarchie als de onze, die aaneenhangt van eeuwenlange bloedschande? Je moet die Saksen-Coburgs eens goed bekijken. Wandelende reclameborden tégen intrafamiliaal verkeer. En wat doet K3? Beweren dat het best oké is als koninklijk bloed zich vermengt met koninklijk bloed en incest gewoon verheerlijken!
Ze zijn bij Studio 100 nog zieker dan ik dacht.
Ik lees dat Greet De Keyser, al meer dan een jaar reporter bij VTM, nog altijd haar oude VRT-microfoon gebruikt. Is dat niet schandalig, Vincent? Reporteren op een commerciële zender met óns belastinggeld!
Bram Van Crombruggen, Leuven
> Schandalig is een groot woord, Bram. Bekijk het ook eens van Greets kant. Jarenlang zat ze voor de VRT moederziel alleen in Washington. Mocht alleen uitrukken bij grote calamiteiten of als de Amerikawatcher van Het journaal niet alle zendtijd voor buitenlandse onderwerpen zélf had volgepraat. Begrijpelijk dat je dan stilletjes wegkwijnt in je troosteloze correspondentenhok. En logisch dat je je gaat hechten aan spullen die aan het thuisfront doen denken. Om maar te zeggen: Greet bouwde in die barre jaren een speciale band op met haar VRT-microfoon. Gaf het ding zelfs een naam: Marco. Marco de micro. Ze praatte op den duur meer tégen dan ín haar microfoon. Nam hem soms mee in bed. Enfin, schrijnende taferelen. Meteen ook de reden waarom Greet bij haar overstap geen afscheid kon nemen van Marco. Laat staan hem zomaar overdragen aan een ‘pop-upcorrespondent’.
Er zijn trouwens wel meer VRT-medewerkers die zich bij hun vertrek VRT-spullen hebben toegeëigend. Sam De Bruyn gaat nog elk jaar skiën in zijn warme, met ganzenveertjes gevoerde duffelcoat van Music for Life. Siegfried Bracke heeft al zijn Terzake-kostuums gratis en voor niks mogen meenemen toen hij ‘op lang verlof’ vertrok, omdat ze zelfs voor Herman Van Molle te groot waren. Van Emiel Goelen is dan weer geweten dat hij zijn servies thuis niet bewaarde in keukenkasten maar in hotelkluizen. En zelfs Wouter Vandenhaute heeft wat kleinigheden meegenomen toen hij de VRT verliet: de decors van De slimste mens en De pappenheimers bijvoorbeeld, en de formats van onder meer De rechtbank en De mol. Alleen zijn vrouw liet hij op de sportdienst liggen. Ondanks herhaaldelijke mails van de VRT-directie om haar en haar gewaden dringend te komen ophalen.
Stuur uw vragen naar Vincent Byloo: vraaghetaanvincent@knack.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
