MUJERES COMPLICADAS. Almodóvar maakt een bedrieglijk conventionele chick-flick waarin satire en melodrama, intrige en sociaal realisme hand in hand gaan.

Volver ***

PEDRO ALMODóVAR

MET PENéLOPE CRUZ, CARMEN MAURA, LOLA DUEñAS, BLANCA PORTILLO, YOHANA COBO

‘Volver’ betekent zoveel als ’terugkeren’, en dat doet Pedro Almodóvar in zijn nieuwste op meer dan één manier. Terug naar zijn roots als komediefilmer, terug naar zijn oude muzes, terug naar zijn door vrouwen beheerste universum én terug naar zijn geboortegrond. Centraal in het verhaal staat Raimunda (Penélope Cruz, met romig decolleté en extra brede heupen à la Anna Magnani), een sexy jonge moeder die haar pueblo en haar bucolische leventje op het Castiliaanse platteland heeft ingeruild voor een benepen flat en een hard werkmansbestaan in Madrid. Veel tijd om spannende dingen te beleven schiet er dus niet over, en Raimunda krijgt meer opwinding te verwerken dan haar lief is wanneer ze op een avond thuiskomt en haar 14-jarige dochter Paula haar vriend blijkt te hebben neergestoken omdat die zijn geile poten niet van haar kon afhouden. Zoals het een zorgzame mama betaamt, besluit Raimunda haar dochter in bescherming te nemen en het lijk te verstoppen.

De zaken worden nog wat ingewikkelder wanneer ze enkele dagen later terug naar haar geboortedorp moet voor de begrafenis van haar tante. Daar verkeert haar oudere zus in alle staten sinds de geest van hun overleden moeder Irene (Carmen Maura) terug ten tonele is verschenen, en wel in de gedaante van een Russische immigrante die bijklust als coiffeuse.

Het klinkt allemaal méér dan een beetje van de pot gerukt, maar Almodóvar weet alle subplots, genretyperingen en thematieken wonderwel bij elkaar te houden. Hij combineert daarvoor een haast ascetische cameravoering met een fel kleurenpalet, waardoor je nog de indruk krijgt naar een traditioneel vrouwendrama te zitten kijken ook. Als een gerijpte maestro brengt Almodóvar hommage aan de vrouwen, obsessies, films en streek die zijn flamboyante stijl vormgaven, terwijl hij jongleert met toonwissels – van ingetogen en sereen tot gruwelijk en grotesk – en knipogen naar uiteenlopende films als Bellissima (Luchino Visconti), Arsenic and Old Lace (Frank Capra) en Psycho (Alfred Hitchock). Ook zijn kenmerkende dada’s loodst hij op slinkse manier in beeld: een thematisch musicalnummertje, sarcastische kritiek op het medium televisie, de obligate cameo voor zijn broer en producent Agustin, de fetisjistische Latijnse moedercultus en de terugkeer van zijn oude muze Carmen Maura.

Laaiend enthousiast kon je de reacties na de persvisie niet noemen, maar dat had wellicht meer te maken met de hooggespannen verwachtingen dan met de reële tekortkomingen van deze film. Achter de kleurrijke façade van deze bedrieglijk conventionele chick-flick schuilt immers een heerlijk complexe intrige die sociaal realisme aan tranerig melodrama koppelt en waar ook nog eens een flinke scheut zwarte humor en spiritisme overheen gekieperd werd. Geen instant-klassieke Almodóvar die je – zoals Todo Sobre mi Madre of Hable con Ella – meteen naar de zakdoek doet grijpen; wel een warmhartige, intro- en retrospectieve vrouwenvertelling die voor één keertje eerder op de hersens dan op het hart mikt.

Dave Mestdach