Verlaten

Eerste zin Van bovenaf, van een afstand gezien, vormden de sporen in de aarde een kleine cirkel.

In Jane Harpers thrillers speelt het Australische landschap een essentiële rol. Mocht de natuur niet zo dor zijn als in haar debuut De droogte of zo ondoordringbaar als in Wildernis, dan hadden de doden misschien nog geleefd. In haar derde boek Verlaten is dat vanaf het begin duidelijk: geen enkele weldenkende man die in de outback is opgegroeid zou zich ook maar één seconde bewust in de verzengende hitte aan de kurkdroge, rode aarde overleveren terwijl zijn auto negen kilometer verder staat. Toch vinden Nathan en Bub Bright hun broer Cameron dood bij het oude graf van een veedrijver terug, gestorven door oververhitting en uitdroging. Dat moet wel zelfmoord zijn, of loopt er ergens een moordenaar rond? Nathan, die sinds zijn pijnlijke scheiding en een schandelijk voorval met zijn ex-schoonvader tot de outcast van de streek gebombardeerd is, ziet dat Camerons dood in zijn familie niet alleen veel oud zeer naar boven brengt, maar ook een merkwaardig louterend effect heeft. Misschien was de ongelukkige dood van hun vader jaren geleden geen toeval, misschien was Cameron niet helemaal de voorbeeldige zoon. In deze kurkdroge, maar diepmenselijke thriller over drie broers kijk je nogal makkelijk over de vrouwen heen, maar het zal blijken dat zij eigenlijk het leven van de mannen beheersen en bepalen. Jane Harper vindt zichzelf met elke roman opnieuw uit. Je zult er misschien niet meteen een enkeltje Australië door willen boeken, maar, mate, ze houdt je wel van begin tot eind in haar greep.