Vergeef me

Eerste zin ‘Hé droplul, dacht je dat dit een hotel was?’

Sam Porter is een goede rechercheur die erg ver is gegaan in zijn jacht op seriemoordenaar Anson Bishop, die ondertussen achter de tralies zit. En dan worden er op korte tijd vier lijken aangetroffen, telkens vergezeld van de woorden ‘Vader, vergeef me’ op een stuk karton. Bishops sidekick ligt intussen in het ziekenhuis met een vergevorderde hersentumor. Door Bishops toedoen verblijven daar ook twee patiënten die bewust met SARS besmet werden. Wat volgt, is een wedloop om het virus in bedwang te houden terwijl het proces tegen Bishop steeds onzekerder wordt: is hij wel een moordenaar of heeft zijn verrassend grote familie er iets mee te maken?

J.D. Barker begon deze driedelige thriller (eerder verschenen Horen zien zwijgen en Het vijfde meisje) met één specifieke vraag: kun je een seriemoordenaar creëren? Zijn antwoord is een kluwen van vermoorde en verdwenen mensen, en – zoals de Engels titel The Sixth Wicked Child doet vermoeden – ook een gezin waarin alle kinderen bloed aan de handen hebben. Fans zullen verrukt zijn over zo veel plottwists, maar het is echt vergezocht. De bewuste besmetting met een coronavirus maakt dit slot onbedoeld – in het Engels verscheen het vorig jaar, in tempore non suspecto – ook nog eens actueel.