Christopher Reeve alias Superman is vorige week overleden, u hebt het vast al ergens opgevangen, wij blikken hier even terug op zijn bioscooperfenis. En die bestaat eigenlijk – naast een hoop tv-films – vooral uit de vier prenten waarin Reeve zijn rode cape en blauwe stretchbroek aantrok en de wereld ging redden. Superman I tot IV op een rijtje.

Superman (1978, Richard Donner)

De eerste Superman-film en met de vingers in de neus de beste. Superman was toen hij uitkwam qua special effects het neusje van de zalm, en de vliegscènes blijven ook nu nog overeind. Het eerste deel van de film toont hoe baby Kal-El neerstort in Smallville, Kansas en er opgroeit tot de verlegen Clark Kent, in het tweede deel zien we hoe Superman het moet opnemen tegen nemesis Lex Luthor, met sardonisch plezier neergezet door Gene Hackman.

Superman II (1980, Richard Lester)

De eerste en tweede Superman-film werden samen opgenomen, maar wegens geldgebrek werd het tweede deel pas later afgewerkt. Lester kwam tijdens de opnames echter in conflict met zijn bazen, en toen Superman I in première ging, nam Richard Lester ( A Hard Day’s Night) de regie over deel twee over. De cast bleef hetzelfde, maar de nadruk ligt minder op special effects. Superman geeft zijn krachten op om bij Lois Lane te zijn, maar net op dat moment zetten drie bandieten van Krypton, geholpen door Lex Luthor, de aarde op stelten.

Superman III (1983, Richard Lester)

Voor de tweede sequel wilden de makers een nieuwe richting inslaan, en dat was helaas de verkeerde. De verschrikkelijke komiek Richard Pryor speelt een computerspecialist die in opdracht van een crimineel meesterbrein Superman blootstelt aan rood Kryptonite, waardoor die in twee splitst: een goede kant en een slechte kant. Een beetje zoals die film, die na een sterk begin volledig in elkaar zakt.

Superman IV (1987, Sidney J. Furie)

Warner wachtte vier jaar om een nieuwe sequel uit te brengen, maar een fatsoenlijk script hadden ze in tussentijd niet gevonden. Superman IV is vooral een pleidooi voor nucleaire ontwapening – een stokpaardje van Reeve, die dat thema als voorwaarde stelde om opnieuw de cape aan te trekken – en is zo ernstig dat je bijna vergeet dat de franchise op een comic gebaseerd is. ‘Almost as dreary as a summit conference in Belgium’, zo schreef Time Out. (S.W.)

S.W.