In Van Sants spirituele weepie The Sea of Trees trekt Matthew McConaughey richting Japan om daar uit het leven te stappen. Even polsen naar de gemoedstoestand van Gus…
The Sea of Trees speelt zich af in Aokigahara, de zogeheten ‘zee van bomen’ aan de voet van de mythische Fujiberg, waar elk jaar tientallen mensen zelfmoord plegen. Kende je die morbide plek?
GUS VAN SANT: Nee. Voor ik het scenario las, had ik er nog nooit van gehoord. Aanvankelijk geloofde ik zelfs niet eens dat zo’n zelfmoordbos bestond. Ik dacht dat het verzonnen was, of uit de Japanse mythologie kwam. Pas toen ik het googelde en meteen enkele foto’s vond, geloofde ik het.
Je hebt er weliswaar niet kunnen filmen.
VAN SANT: Nee. Dat was verboden. Het bos, dat 35 vierkante kilometer groot is, ligt vol met geraamten. De Japanse overheid kan het amper bijhouden. We moesten dus op zoek naar een alternatieve locatie. We hebben overwogen om in Afrika te filmen, op een prachtige plek waar nog nooit een camera had gestaan. We hebben locaties gescout in Schotland, Thailand en Taiwan, maar uiteindelijk is het Massachusets geworden. De plek op zich is niet zo heel belangrijk. Het gaat om een spirituele trip, een zelfontdekkingstocht door een woud, en dat kun je overal filmen waar voldoende bomen staan.
Ook in Portland, waar de meeste van jouw films zijn gedraaid?
VAN SANT: In principe wel. Daar zijn genoeg bossen. En we hebben de Vistabrug, waar elk jaar mensen vanaf springen om zelfmoord te plegen. Telkens als ik eroverheen rijd, denk ik: waar halen die mensen de moed vandaan? Het is sterker dan mezelf. (lachje)
De reacties in Cannes waren, om het eufemistisch uit te drukken, niet erg positief. Raakt je dat nog, zelfs met jouw staat van dienst?
VAN SANT: Ik zou liegen als ik zeg dat ik graag boegeroep krijg, maar in Cannes moet je dat relativeren. Boegeroep en applaus liggen er vaak dicht bij elkaar. Tijdens de persvoorstelling was er blijkbaar boegeroep. Bij de galapremière ’s avonds kregen we een staande ovatie. Ik herinner me nog dat ook Elephant een dubbeltje op zijn kant was. Er waren fans, maar ook mensen die de film maar niks vonden. En uiteindelijk won hij toch de Gouden Palm. We zullen wel zien welk lot The Sea of Trees beschoren is zodra de film in de zalen komt en zijn eigen leven gaat leiden.
Niet zo lang geleden was je hoofdrolspeler Matthew McConaughey nog ‘die blonde posterboy’. Nu is hij een van de meest veelzijdige leading men van zijn generatie. Heeft die ‘McConnaisance’ je verbaasd?
VAN SANT: Nee. Matthew is altijd al een klasbak geweest. Alleen kreeg hij in het verleden niet altijd het krediet dat hij verdiende. Of hij kreeg niet de juiste projecten om dat krediet te kunnen opbouwen. Ik merkte zijn talent voor het eerst op in Dazed and Confused (1993) van Richard Linklater, en in Ron Howards Edtv (1999), een film die ik ontdekte toen ik Psycho (1998) aan het draaien was. Wat mij betreft, heeft hij altijd op dezelfde hoogte van Matt Damon en Ben Affleck (met wie Van Sant in 1995 Good Will Hunting draaide, nvdr.) gestaan. Die komen ook uit het indiecircuit en zijn ongeveer even oud als hij.
(D.M.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
