TEARS FOR PIERCE – Nick Cave, Debbie Harry en Vele Anderen brengen hulde aan Jeffrey Lee Pierce, het geniale warhoofd van The Gun Club.

We Are Only Riders – The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project

Rock

Glitterhouse Records

DOWNLOAD

Ramblin’ Mind (Nick Cave)

Constant Waiting (Johnny Dowd)

Free To Walk (Nick Cave & Debbie Harry)

Op 31 maart 1996 stierf Jeffrey Lee Pierce. Zijn plotse overlijden was geen breaking news op CNN, en ook Martine Tanghe trok die avond in Het Journaal geen zorgelijk gezicht om ons het droeve nieuws te melden. Evenmin ontstond er een spontane dodenwake aan het ziekenhuis in Salt Lake City waar hij was bezweken aan de gevolgen van een hersenbloeding. En in tegenstelling tot zoveel andere rockhelden werd zijn beeltenis niet gepromoveerd tot lucratief T-shirtsjabloon.

Maar dat Jeffrey Lee Pierce niettemin een belangrijke stempel heeft gedrukt op de muziekgeschiedenis en dat de diepste groeven van die stempel vandaag nog zichtbaar zijn, mag blijken uit We Are Only Riders, een treffende tribute aan een van de mooiste muzikale warhoofden van de undergroundrock.

Zoals de meeste slackers die niet weten wat in godsnaam met hun leven aan te vangen, begon Jeffrey Lee Pierce zijn carrière als muziek-recensent. Met dat verschil dat Pierce niet rechtstreeks in de goot belandde, maar in 1979 zowaar zijn eigen groepje uit de grond stampte. Als frontman van The Gun Club dwong hij punkrock in een onwettig huwelijk met blues, country en rockabilly en stond hij mee aan de wieg van de zogenaamde psychobilly. Zelf was Pierce overigens óók een psycho: hopeloos verward, waanzinnig wispelturig en voor het leven verslingerd aan drank, drugs en dellen.

Als singer-songwriter was hij echter wél tot emotionele ordelijkheid in staat. Zie bijvoorbeeld zijn wonderlijke soloplaat Wildweed uit 1985. En vanaf nu ook de songs die zijn vriend en bassist Cypress Grove na zijn dood op diens zolder aantrof en die hij ter afwerking aan zijn muzikale vrienden voorlegde met het oog op een tributeplaat.

We Are Only Riders is een opvallend ingetogen plaat, waarop folk, blues en country op de tonen van mineurakkoorden samensmelten tot gloedvolle americana. Dat drie songs liefst twee of meer keer hernomen worden, lijkt aanvankelijk een zwaktebod, maar is het niet. Check maar eens wie hier allemaal aan de microfoon passeert. The Raveonettes, The Sadies, Mick Harvey en Dave Eugene Edwards tekenen present. Ook zijn trouwste vriend Nick Cave, die hij ooit vereerde met een namecheck in het nummer Hey Juana, is van de partij. En er is eveneens plaats voor good ole’ Debbie Harry, die Pierce leerde kennen in zijn hoedanigheid van voorzitter van de officiële Blondiefanclub – no less!

Je bent zo iemand die alleen maar naar de samenvattingen van het voetbal kijkt en wilt hoogtepunten? Dan zeggen wij Ramblin’ Mind in de versie van Nick Cave, voor de broeierige sfeer. Constant Waiting gebracht door Johnny Dowd, voor de volslagen lulligheid en tegelijkertijd de onweerstaanbare aanstekelijkheid van zijn lezing. En tot slot Free To Walk, waarin de stemmen van Nick Cave en Debbie Harry een hemels duet opleveren.

Jeffrey Lee Pierce is dood, leve The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project!

Vincent Byloo