Op zaterdag 21 april is het weer zover: dan vieren vinyljunks en platenfreaks hun jaarlijkse hoogmis Record Store Day. Vier muzikanten laten voor de gelegenheid in hun platenkast kijken.

Record Store Day: 21 april, verschillende platenwinkels in België. Alle info: recordstoreday.be.

WIM REYGAERT

‘DE DUURSTE PLAAT UIT MIJN COLLECTIE IS Master, van Drums Are For Parades. Ons eigen debuut, inderdaad. Simpel uitgelegd: al onze centen zijn in de opnames gekropen, en ik heb nadien van pure armoede mijn hele platencollectie versjacherd. (Lacht)’

‘Oké, dat laatste mag je misschien niet te letterlijk nemen, maar we hebben aan Master wel serieus onze broek gescheurd, en wij niet alleen: Nicolas Karakatsanis (cameraman en broer van regisseur Dimitri; nvdr.) heeft er een pak van zijn eigen kapitaal in gepompt én speciaal voor ons het labeltje Skeleton Ears opgericht. Zonder Nicolas zou Drums Are For Parades niet bestáán! Die jongen is een held, want zijn investering ziet hij nooit integraal terug.’

‘Waarom Master zo veel moest kosten? We hebben het te goed willen doen, in de beste én duurste studio in het land: ICP in Brussel. Die staat internationaal heel hoog aangeschreven, en terecht. Ze hebben er zelfs een binnenzwembad en de grootste collectie drums en gitaren die ik ooit heb gezien. Het zwembad was wel gesloten en uiteindelijk hebben we bijna alle songs met onze eigen instrumenten ingeblikt.’

‘Een tijd geleden heb ik het woord ‘punk’ op mijn arm laten tatoeëren, ter herinnering aan onze oorspronkelijke doe-het-zelfethiek. Vanaf nu gaat tien percent van ons budget naar opnames en negentig percent naar tour support, alleen zo word je tegenwoordig een betere en bekendere muzikant. Vinyl mag dan aan een revival bezig zijn, tastbare dragers worden steeds meer een marginaal gegeven. Vergelijk het met arthousecinema, daarvoor zal ook altijd een klein, maar fanatiek publiek bestaan. Maar we zetten met veel enthousiasme onze schouders onder een initiatief als Record Store Day – wie weet geraak ik zo weer aan een mooie collectie.’

DUURSTE PLAAT

‘MASTER’

VAN DRUMS ARE FOR PARADES

DIERBAARSTE PLAAT

‘Mother’s Milk van Red Hot Chili Peppers.’

EERSTE AANKOOP

‘The Real Thing van Faith No More.’

MOOISTE HOES

‘Jonathan Livingston Seagull van Neil Diamond – postkaartkitsch ten top!’

RECORD STORE DAY-RELEASE

‘Een picturedisceditie van onze nieuwe ep IMPERIVM.’

Wim Reygaert (38) is zanger/gitarist bij Drums Are For Parades

BERT DOCKX

‘DE MEEST DIERBARE PLAAT UIT MIJN COLLECTIE IS Town Hall, 1962, van Ornette Coleman. Ik hou ervan om mijn vrienden en kennissen aan te steken met muziek. Sadness, de binnenkomer van dit livealbum, is zo’n track waarvoor iedereen meteen als een blok valt, ook niet-jazzliefhebbers!’

‘Coleman wordt vaak de peetvader van de free-jazz genoemd, maar dit is zeker geen moeilijke plaat. Er staan hier en daar wel scheve geluiden op, maar je krijgt ook melancholie, prachtige melodieën en heel atmosferische passages. Ik ben een groot liefhebber van live-albums, een ideaal format voor jazz, dat in de studio uiteindelijk ook live wordt opgenomen. Town Hall, 1962 heb ik zo’n jaar of tien geleden gekocht, in een periode waarin ik mijn kennis over free-jazz wilde aanscherpen. Toen ik die geweldige kop op de hoes zag blinken in de vitrine van de Antwerpse winkel Tune Up, heb ik ze meteen gekocht. De plaat heeft bij mij thuis altijd op de schouw gestaan en als ik één plaat naar een verlaten eiland mag meenemen, is het deze.’

‘Coleman was trouwens niet alleen een geweldige saxofonist, maar ook een groot componist en denker. Hij is een invloed geweest voor Flying Horseman in die zin dat hij altijd koppig zijn eigen weg is gegaan. Free-jazz wordt door velen beschouwd als de ultieme ‘vrije’ muziek, maar zo ver ga ik niet mee. Alle goede muziek is vrij, als je het mij vraagt.’

DIERBAARSTE PLAAT

‘TOWN HALL, 1962’

VAN ORNETTE COLEMAN

EERSTE AANKOOPProphecy van Albert Ayler.’

DUURSTE PLAATMartin Hannett’s Personal Mixes van Joy Division – een cadeau. Op blauwe vinyl, nummer 327 in een editie van 450.’

MOOISTE HOESUnknown Pleasures van Joy Division – een klassieker, muzikaal én grafisch!’

RECORD STORE DAY-RELEASE ‘Ons album Twist op dubbel-lp in een gatefold hoes, met op kant vier een tekstgravure. Gelimiteerd en handgenummerd op 250 exemplaren.’

Bert Dockx (31) is zanger/gitarist bij Flying Horseman

SARAH YU ZEEBROEK

‘DE MOOISTE HOES UIT MIJN COLLECTIE IS Manual of Errors, van Snakefinger. Als klein meisje was ik al gebiologeerd door de hoes van Manual of Errors, een bizar evolutietafereel, met vissen die uit een rood-zwarte zee aan land komen en een totemachtige figuur die hen verwelkomt. Surrealistisch, een beetje angstaanjagend, maar vooral heel erg tot mijn kinderlijke verbeelding sprekend. Snakefinger is iemand uit de entourage van The Residents, en het hoesontwerp is van Marc Beyer, een van mijn favoriete illustrators en striptekenaars. Zijn Amy And Jordan is een prachtig boekje vol angst, pijn en aliens. Ik hou van platencovers die iets over de muziek vertellen, maar ik word evengoed graag op het verkeerde been gezet. De Britse weirdo’s van Sparks hebben altijd sterke hoezen, echte kunstwerkjes op zichzelf. Mijn favoriet van hen is Kimono My House, we hebben er het ontwerp van onze eigen plaat Sweet Sensations op gebaseerd.’

‘Manual of Errors heb ik, samen met een pak andere platen, gekidnapt uit de collectie van mijn pa (Luc Zeebroek, beter bekend als Kamagurka; nvdr.). Nu heeft hij geen platenspeler meer, maar vroeger mochten mijn broer Boris en ik niet mee springen of dansen als hij muziek speelde, want dan haperde de naald. (Lacht) Vinyl straalt meer autoriteit uit dan cd’s of mp3’s, ze eisen fysiek je aandacht op – uit de hoes halen, afstoffen, naald erop zetten, omdraaien… Is het je trouwens al opgevallen dat je een plaat nooit in de verkeerde hoes steekt? In tegenstelling tot cd’s, die altijd hun weg naar het foute doosje vinden.’

MOOISTE HOES

‘MANUAL OF ERRORS’

VAN SNAKEFINGER

DIERBAARSTE PLAAT

‘Te veel om op te noemen! Doe maar Get Chickenized van Frank Chickens – een duo zotte Japanse grieten.’

EERSTE AANKOOPEaster van Patti Smith Group.’

DUURSTE PLAATNibbles van The Residents – heb ik dertig euro voor betaald. Te veel, bleek achteraf.’

RECORD STORE DAY-RELEASE ‘Ons nieuwe album Sweet Sensations op vinyl, twee weken voor de officiële verschijningsdatum.’

Sarah Yu Zeebroek (28) is zangeres/gitariste bij Hong Kong Dong

TIM DE GRAEVE

‘DE EERSTE PLAAT DIE IK ZELF KOCHT, IS Chess Masters, van J.B. Lenoir. Ik ben door de blues gebeten dankzij de platencollectie van mijn vader. Die bestond voornamelijk uit klassiek, jazz en kleinkunst, maar de gebeeldhouwde zwarte koppen die me vanuit zijn kleine, maar fijne bluesselectie aankeken, oefenden de grootste aantrekkingskracht uit. Ik herinner me vooral een livealbum van Mississippi John Hurt – gewoon een man en zijn gitaar, maar de kracht die van die expressieve stem uit ging, was enorm, zelfs zonder te begrijpen wat die man precies zong. Ik begrijp trouwens nog altijd niet wat Hurt precies zingt. (Lacht) De goesting om gitaar te spelen is jong ontstaan, zo rond mijn vijfde of zesde. Met dank dus aan vaders elpees van Woody Guthrie, Leadbelly, Bob Dylan en Lightnin’ Hopkins. Ik had blijkbaar op prille leeftijd al een goed ontwikkelde smaak. (Lacht)

Zelf ben ik me pas vrij laat vinyl beginnen aan te schaffen, ik ben een kind van de compactdiscgeneratie. Mijn eerste cd was er trouwens eentje van John Lee Hooker, gekocht rond mijn elfde. Deze dubbele verzamelaar van de flamboyante J.B. Lenoir op het befaamde Chesslabel heb ik in Parijs op de kop getikt. Om een of andere reden koop ik vooral platen wanneer ik in buitenlandse steden op bezoek ben. Niets is zo leuk als per toeval bij een pittoresk platenwinkeltje uitkomen en de kartonnen dozen met tweedehands soul, rock en blues uitpluizen. Nu ik op Record Store Day mijn eerste eigen vinylrelease vier, hoop ik er een gewoonte van te maken, want het digitale aanbod – op cd en mp3 – aan goede blues is bedroevend zwak.’

EERSTE PLAAT

‘CHESS MASTERS’

VAN J.B. LENOIR

DIERBAARSTE PLAAT

‘Blonde On Blonde van Bob Dylan – en dan vooral kant vier, helemaal ingepalmd door de song Sad Eyed Lady Of The Lowlands.’

MOOISTE HOES

‘Een compilatie van Blind Lemon Jefferson.’

DUURSTE PLAATStonedhenge van Ten Years After – een eerste persing uit 1969.’

RECORD STORE DAY-RELEASE ‘De eerste vinyldruk van mijn debuut One Man Blues, in een mooie, gezeefdrukte hoes.’

Tim De Graeve (33) is Tiny Legs Tim

DOOR JONAS BOEL – FOTO’S WOUTER VAN VAERENBERGH

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content