Aubergines. Zo noemt Tony ‘Lip’ Vallelonga (Viggo Mortensen), een ruige Italiaans-Amerikaanse buitenwipper uit de Bronx van 1962, de zwarte arbeiders die een klusje in zijn huis aan het opknappen zijn. De werklui zijn de deur nog niet uit of hij kiepert de glazen waaruit ze gedronken hebben in de vuilbak. Omdat Tony werk nodig heeft laat hij zich iets later toch inhuren door Don Shirley (Mahershala Ali), een virtuoze zwarte concertpianist die niet alleen vervoer maar ook bescherming nodig heeft voor zijn aanstaande tournee door het gesegregeerde diepe Zuiden. Hoewel het eerst niet klikt tussen de intellectuele, homoseksuele dandy en de grofgebekte, kettingrokende chauffeur – ‘Je houdt het nog geen week met hem uit’, zegt zijn vrouw – groeit het eigenaardige duo naar elkaar toe tijdens hun twee maanden durende reis in een turkooizen Cadillac.
Het op ware feiten geïnspireerde Green Book van Peter Farrelly won maar liefst drie Oscars, waaronder die voor best film, beste originele scenario en beste bijrolacteur (na Moonlight de tweede voor Ali), en dat leidde tot nogal wat controverse. Spike Lee ging bijvoorbeeld demonstratief met zijn rug naar het podium staan toen de makers hun Oscar in ontvangst namen.
Sommige familieleden van Shirley stellen Green Book – de titel verwijst naar een gids met adressen waar Afro-Amerikaanse reizigers veilig terecht konden – aan de kaak als een ‘symfonie van leugens’. Andere mensen uit de Afro-Amerikaanse gemeenschap hekelen dan weer de clichématige manier waarop het racisme in deze variant op de Driving Miss Daisy-formule wordt behandeld en hebben het moeilijk met de raciale stereotypes over de witte redder en het zwarte slachtoffer die Hollywood sinds de vorige eeuw met glans blijft opvoeren.
Maar deze buddyfilm annex roadmovie mag dan een vereenvoudigde kijk op de rassenverhoudingen hebben, het is ook een goedbedoelde en deugdzame film. Naar Peter Farrelly-normen – samen met zijn broer Bobby realiseerde hij luchtige komedies vol onderbroekenlol als Dumb and Dumber en There’s Something about Mary – is Green Book zelfs vrij subtiel.
Het scenario, mede geschreven door Nick Vallelonga, de zoon van de echte Tony Lip, mag dan voorspelbaar zijn en nadrukkelijk vanuit het wit perspectief zijn verteld, Farrelly heeft een feeling voor de arbeidersklasse en getuigt in zijn eerste serieuze publieksfilm van een nuchtere, met humor en verontwaardiging gevoede empathie voor de raciale complexiteit. Samen met het charisma en de geweldige vertolkingen van een eerder komische Mortensen en een ontroerende Ali houdt dat deze verzoeningsfantasie overeind.
Zaterdag 18/12, 21.25, Eén
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
