Tuur Florizoone (29) is een Brusselse accordeonist enfilmmuziekcomponist. Op het Filmfestival van Gent is hijmet zijn score voor ‘Aanrijding in Moscou’ genomineerdvoor een World Soundtrack Discovery Award.

Vrolijk zijn is een ingesteldheid. Mijn vader zei vroeger: ‘Als je iemand met de glimlach antwoordt, heb je de helft al gewonnen’, en dat klopt. Positief ingesteld zijn kan alleen maar constructief werken, zowel voor jezelf als naar anderen toe. Ik zie elke dag zoveel mensen op de tram die tegen hun zin naar hun werk of school gaan, en wel, dat is me volslagen vreemd.Ik leef enorm intensief én graag.Ik heb trouwens ook geen reden om triest te zijn: ik heb een prachtig leven als muzikant en ik doe wat ik graag doe. Dus ja, een vrolijk zelfportret lag enigszins voor de hand.

Ik heb enorm veel energie.Vandaar het sprongetje in het zelfportret. Hyperkinetisch ben ik net niet, maar lang stilzitten is toch niets voor mij. Ik heb ook heel weinig slaap nodig – een groot voordeel als je muzikant bent. Gemiddeld sta ik toch vier of vijf keer per week op een podium, vaak ook in het buitenland, en dan is het behoorlijk handig als enkele uren slaap volstaan.

Muziek is een genotsmiddel.Op mijn zeventiende ben ik voor een jaar naar Brazilië verhuisd om met straatkinderen te werken, en daar heb ik gezien hoe intens je muziek kan beleven. Muziek en dans maken er echt deel uit van de samenleving. Geef iemand daar een vuilbak, en hij zal er meteen percussie op spelen tot het langs alle kanten groovet. Die beleving zit nog altijd in mij: muziek is iets ontzettend intens en bepalend voor mij. Een zelfportret zonder accordeon zou vreemd zijn.

Mijn accordeon en ik, dat is haast een fysieke relatie. Daarom ook dat het voor mij het ideale instrument is. Je kan het haast omhelzen, wat bij een piano nogal moeilijk gaat. Een accordeon is ook erg handig: ik kan hem overal mee naartoe nemen. Voor de manier waarop ik met muziek omga, is dat noodzakelijk.

Ik ben een enorm feestbeest.Maar gek genoeg maak ik vooral intimistische muziek. Neem nu de soundtrack voor Aanrijding in Moscou: ‘Het moet vrolijker’, kreeg ik vaak te horen. Een beetje vreemd, want een accordeon is op zich een waanzinnig feestinstrument. Af en toe speel ik zulke muziek ook – ik heb zo eens ‘Marina’ gespeeld met Rocco Granata. Maar over het algemeen zeg ik neen als ze me vragen om walsen of Joodse muziek te komen spelen. Ik gebruik mijn accordeon liever op mijn eigen manier. En als je doet wat je graag doet, doe je het ook beter.

Geert Zagers