Komt er een derde seizoen van True Detective? We mogen het hopen. Tot dan kunt u het verlangen lenigen met Galveston, de debuutthriller van Nic Pizzolatto, bedenker van die verontrustend goede reeks.

Goede of kwade inborst, iedereen wordt getroffen door het noodlot. Roy Cady stapt vloekend en hoestend buiten bij zijn arts, met onder zijn arm foto’s van zijn longen. De wit oplichtende vlekken voorspellen weinig goeds. Hij steekt nog een sigaret op – wat kan het hem nu nog schelen? – en meldt zich bij zijn baas. De dood mag dan om de hoek loeren, tot die tijd moet er natuurlijk brood en whiskey op de plank komen. Cady is een maffiaknechtje, al vele jaren lang. Zijn bazen wisselen wel eens – lees: voeten in beton en kogels in het achterhoofd – maar omdat hij in hun ogen een handige onbenul is, mag hij telkens blijven leven en wordt hij doorgegeven als grootmoeders gietijzeren kookpot. Cady maakt zich dus geen zorgen wanneer hij nog een klein klusje moet doen – wanbetalers wat tikken geven, meer niet. De waarschuwing ‘geen wapens meenemen’ negeert hij wijselijk en de afspraak eindigt in een schietpartij. Cady beseft dat híj het doelwit was en dat hij verraden is. En hij weet ook door wie: door zijn liefje Carmen, dat nu het liefje van de baas is.

Tussen het bloed en de kruitdampen ontdekt hij het bibberende lijfje van Rocky, een nauwelijks meerderjarige prostituee. Ligt het aan het verraad, of aan die brandende longen? Cady weet het zelf niet, maar in een ongeziene bui van barmhartigheid ontfermt hij zich over Rocky en samen slaan ze op de vlucht. Rocky is een verleidelijk kindvrouwtje, een onvolgroeide femme fatale die Cady overtuigt om haar zusje uit de klauwen van haar vader te redden. Het opmerkelijke trio reist van motel naar motel. Even gloort er zelfs iets dat op geluk lijkt, alhoewel Cady beseft dat ze opvallen, en dat zijn bazen nog een appeltje met hem te schillen hebben. Ook Rocky moet op haar tellen passen: zomaar kindjes meenemen op reis, in bepaalde staten heet zoiets kidnapping.

Het zou verbazen mocht de bedenker van een geniale tv-reeks als True Detective er niet in slagen een deftige thriller bijeen te pennen. Enig probleem zijn de hoge verwachtingen. Maar Pizzolatto schudt die moeiteloos van zich af. Voor de plot hoef je Galveston niet te lezen, voor de knappe dialogen en de mooie karakterschetsen des te meer. En ja, Pizzolatto knipoogt wel eens naar zijn beruchte tv-werk. Zo heeft Cady een voorkeur voor Blue Label en terwijl hij een sixpack wegwerkt, snijdt hij met zijn stiletto metalen mannetjes uit de lege blikjes. Ook het grimmige, existentialistische wereldbeeld blijft moeiteloos overeind. Ja, Cady en Rocky beleven wel eens een leuke namiddag op het strand, maar die zonnige momenten dienen enkel om de daaropvolgende duisternis tastbaarder te maken. Want goede of kwade inborst: iedereen moet sterven. Dat vraag is alleen: hoe?

GALVESTON ****

Nic Pizzolatto, Q (originele titel: Galveston – A Novel), 268 blz., ? 19,99

RODERIK SIX

CENTRALE ZINNEN: Een arts maakte foto’s van mijn longen. Ze zaten vol sneeuwvlokken.