PALAIS DE TOKYO SERVEERT ZWARE ARTILLERIE IN EEN geslaagde anti-minimalistische setting.

PALAIS DE TOKYO

AVENUE DU PRESIDENT WILSON 13 IN PARIJS,

TOT 18 SEPTEMBER. WWW.PALAISDETOKYO.COM

Translation

Een sobere presentatie is kennelijk niet langer een absolute vereiste in de kunstwereld. De huisgrafisten van Palais de Tokyo mochten Translation in een kleedje steken en dat deden ze grondig: alleen het plafond bleef hier en daar wit. Tussen de kilometers affiches aan de muur en op de grond staan pronkstukken uit de collectie van Dakis Joannou. Zijn Deste Foundation in Athene telt werk van zowat alle kunstenaars die van belang waren voor de jaren negentig. Palais de Tokyo selecteerde een dertigtal stuks, zuinig verspreid over de ruimte maar overdadig omkranst door de hyperkinetische posters van M/M (Paris). Je krijgt de indruk dat het ontwerpbureau van geen ophouden wist, maar ergerlijk is de presentatie niet. De met reclame overdekte muren – M/M(Paris) werkte onder meer voor Calvin Klein, Balenciaga, Björk, Vogue en de Franse kunstenaars Philippe Parreno en Pierre Huyghe – scheppen immers een zenuwachtig sfeertje dat wel past bij hedendaagse kunst. Sommige sculpturen – zoals de zwaarlijvige romp op een stok van Ashley Bickerton – staan te kijk in een opendoosconstructie die volledig bekleed is met affiches. Het had esthetischer of eventueel dramatischer gekund, maar als experiment valt de achtergronddecoratie wel te appreciëren. Wie weet wat de Deste Foundation in huis heeft, zou wel wat teleurgesteld kunnen zijn. Nogal wat hoogtepunten kwamen immers niet naar Parijs, maar desondanks blijft het aanbod op peil en krijg je toch een paar fraaie exemplaren uit de Griekse schatkamer te zien. Een van de piekmomenten is Inochi, het aandoenlijke buitenaardse wezen van de Japanner Takashi Murakami. Het futuristische schepsel is niet alleen present als sculptuur, maar verschijnt ook als acteur in een intrigerend filmpje waarin hij het probeert te rooien als gewone schooljongen. Vanessa Beecroft brengt een reusachtige, theatrale foto van zwarte vrouwen in het Palazzo Ducale in Genua. Haar ex-vriendje Maurizio Cattelan (volgens de laatste roddels wordt hij door Beecroft beschuldigd van plagiaat) is van de partij met Spermini, een zwerm op de muur bevestigde zelfportret-spermacellen in rubber. Jeff Koons kreeg een zaaltje voor zich alleen met onder meer de spiegelende Moon – de intrede van het werk in Palais de Tokyo is te bekijken op de website – en Chainlink, een installatie met een stalen opblaasschildpad en dito zwembandje. Conclusie: Translation is minder gepolijst dan verwacht, maar valt wel te smaken als een frivool opgediende greep uit The Best Of van de hedendaagse kunst. Els Fiers

Els Fiers