FILM: * extra’s: *** (paramount)

Films. Meer nog dan zijn oudere broer Ridley is Tony Scott niet in staat om een shot te maken dat er niet prachtig uitziet. Ongeacht of hij in Man on Fire de decadente luxe toont waarin de superrijken in Mexico zich wentelen, de deerniswekkende ellende in de overbevolkte sloppenwijken of de sadistische wraakqueeste van lijfwacht Denzel Washington nadat het rijkeluiskindje over wie hij waakte ontvoerd werd: alles wordt altijd door de superesthetisering (de kleurenfilters, de springerige slo-mo-effecten, het oververzadigde koloriet, het gegoochel met lenzen en textuur, de versplinterende montage) tot oogverblindende oppervlakkigheid gereduceerd.

Scott ensceneert niet, hij verpakt. Hij vertelt niet, maar hij verkoopt. In Top Gun, zijn doorbraakfilm uit 1986 die nu ook de volle digitale lading krijgt, is Tom Cruise de jonge waaghals die het door teamwerk en discipline tot toppiloot schopt bij de eliteopleiding van de marine. Voor wie er nog mocht aan twijfelen dat Top Gun één groot militair wervingsfilmpje is: op de commentaartrack bij de film is naast de filmploeg ook een vice-admiraal van de partij, en die zit voortdurend de romantische voorstelling van de heroïsche stunts met de straalvliegtuigen goed te praten als ‘authentiek’. Wie het dun verhaaltje vol clichés vergeet, moet trouwens toegeven dat die luchtacrobatieën behoorlijk indrukwekkend en realistisch zijn, zeker voor deze pre-digitale effectenperiode.

Extra’s. Beide films krijgen dubbel-disc-uitvoeringen met een armada aan extra’s die de technische kunde van Tony Scott extra in de verf zetten (en in de multi-angle storyboards ook zijn tekenkunst). Op de commentaartrack is Scott telkens zeer openhartig, vooral over zijn perikelen met de studio. Tijdens de opname van Top Gun werd hij door de Paramount-top vier keer ontslagen. Bijna twintig jaar later had hij bij Man of Fire al niet veel meer in de pap te brokken: 20th Century Fox bemoeide zich met alles, van de baard (hij moest eraf) van Denzel Washington tot de intensiteit van de geweldscènes. Wie vindt dat Man of Fire met zijn 146 minuten nu al eindeloos langgerekt is (vooral dan in het eerste deel waarin de langzaam groeiende vriendschap wordt geschetst tussen Dakota Fleming en haar bewaarengel), ontdekt bij de 33 minuten geschrapte scènes dat een hele subplot (waarin Washington een stomende relatie heeft met zijn opdrachtgeefster) en nagenoeg alle scènes met Mickey Rourke er al uitgekieperd werden.

(P.D.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content