ROCK & LOL – Lachen, gieren, brullen: het nieuwste livealbum van Tom Waits is een verdoken comedyplaat.

Glitter & Doom Live

Rock

Anti-

Reken maar dat wij ons het laatste optreden van Tom Waits in onze contreien nog lang zullen heugen. En heus niet alleen omdat het goed was, uitstekend zelfs. Maar vooral, en laten we elkaar geen Martha noemen, omdat het een regelrechte aanslag op ons maandelijkse budget en bij uitbreiding onze algehele liquiditeit betekende. Voor de mensen die er toen om budgettaire redenen niet konden of om principiële redenen niet wilden bij zijn, is er voortaan een valabel en bovenal betaalbaar alternatief. Het heet Glitter & Doom Live en bestaat uit twee cd’s die samen een aardige impressie van an evening with Tom Waits opleveren.

In tegenstelling tot de Real Gone Tour van vier jaar geleden geen Marc Ribot op de payroll van Waits’ laatste tournee, wel diens zonen Casey en Sullivan op respectievelijk drums en saxofoon. Maar meer nog dan de aanwezigheid van zijn twee telgen valt op dit livealbum de afwezigheid van zijn los-vaste snarendrijver op. Zonder de schalkse stoorzender Ribot liggen zijn songs niet langer op ramkoers met zichzelf – wat de spanning altijd ten goede komt – maar mogen de songs zijn wat ze altijd al zijn geweest en loeren voorspelbaarheid en gewenning voortdurend om de hoek. Ook een tikje sneu is dat Waits voornamelijk bloemleest uit zijn vier jongste studioplaten – Alice en Blood Money niet meegerekend – en dan nog vooral uit het vijf jaar oude en veeleer middelmatige Real Gone.

Slechts twee songs op Glitter & Doom Live dateren van vóór 1992, maar die zijn wel goed voor evenzoveel hoogtepunten: het woeste, haast drammerige Singapore met zijn grimmige marimbaklanken, en de melancholische dronkemanswals Falling Down. Voorts is het vooral materiaal uit Bone Machine dat de aandacht naar zich toe zuigt: het ingetogen Dirt In The Ground bijvoorbeeld, maar ook de metalige sax-‘n-roll van Such A Scream en de clang-boom-steam-blues van Goin’ Out West.

Dat ome Tom nog steeds op voortreffelijke wijze de rochelblues zingt, wordt hier ten overvloede bewezen. Maar toch zouden we u Glitter & Doom Live om nog een ándere reden durven aan te praten. Op een tweede cd – Tom Tales – staan immers niet minder dan 36 minuten aan bindteksten verzameld. 36 minuten gebazel, geleuter van een bijna zestig jaar oude vent: in de meeste gevallen zou zulks tot slaperigheid en eventueel zelfs suïcidale gedachten nopen, maar niet bij Tom Waits. Wie de caféplaten Nighthawks at the Diner en The Dime Store Novels kent, weet wat hij mag verwachten: flauwe grappen en nog slappere grollen, absurde vertellingen en verrassende bespiegelingen van de feitelijke bastaardzoon van Jack Kerouac en Charles Bukowski. Zo leren we onder meer dat de jonge Waits tijdens een examen per abuis een dodelijke vloek over zijn wiskundeleraar afriep, dat gieren ons mededogen verdienen en dat garnalen doorgaans gierig zijn. ‘I’ve never known a shrimp to give anything to charity. Basically they’re shellfish. ‘ Hebt u ‘m?

DOWNLOAD

Singapore

Get Behind The Mule

Falling Down

Vincent Byloo