Thom Yorke

Thom Yorke houdt van avontuurtjes. Om regisseur Luca Guadagnino gedienstig te zijn bij zijn remake van Dario Argento’s culthorrorprent uit 1977 heeft hij zich zodoende ingewerkt in het milieu van hekserij, bezweringen en moorddadige competitie. Het leven zoals het is: de dansschool, dus. Omdat de film zich afspeelt in het Berlijn van de late jaren zeventig heeft Yorke zich voor zijn eerste soundtrackwerk niet geweldig op sleeptouw laten nemen. Ja, soms drapeert hij met morose synths een verstikkende laag over deze dubbelelpee. Maar nog vaker wendt hij minimalistische pianoaanslagen aan, als neerplengende regendruppels, of ontplooit hij griezelig klinische electronica. Komt zijn zang erbij, dan ook stillende weemoed. Sterk, al blijven uiteraard niet álle vijfentwintig stukken tussen de oren dwalen.