Madchester United – De Haçienda was het epicentrum van de acid house. Peter Hook, bassist bij Joy Division en New Order, doet als kroongetuige met flair zijn verhaal uit de doeken.

Peter Hook, Simon & Schuster, 337 blz., euro 21

Geef je architect nooit carte blanche. Het is een van de lessen die entrepreneurs met ambities in het nachtleven kunnen trekken uit Peter Hooks relaas van de meest legendarische nachtclub in Engeland: de Haçienda in Manchester. De bassist van Joy Division en New Order stond mee aan het roer van de mythische danstempel die in 1982 opgericht werd met fondsen van Factory Records, het platenlabel van onder meer New Order, A Certain Ratio en Happy Mondays. De club kreeg zelfs zijn eigen catalogusnummer: FAC51. De Haçienda moest in Manchester een baken van creativiteit worden, tegelijk kunstencentrum, concertzaal, clubhuis en discotheek. Helaas bleken de ambities van de bestuurders even groot als hun amateurisme en naïviteit. Met wijlen Tony Wilson op kop bewandelden ze vijftien jaar lang de dunne lijn tussen baanbrekende ideeën en het faillissement.

Regisseur Michael Winterbottom bracht in 2002 al een gefictionaliseerde versie van de feiten met 24 Hour Party People, maar ook de waarheid-en-niets-dan-de-waarheid aldus Hook – is op zijn minst entertainend te noemen. Gewapend met een flinke dosis relativering, uittreksels uit de boekhouding en typisch Noord-Engelse flair vertelt hij over historische liveshows (The Jesus & The Mary Chain, Einstürzende Neubauten, Madonna), de opkomst van xtc ( ‘it made white men dance’) en de hoogdagen van Madchester en acid house. Toen dj’s om budgettaire redenen de bands van de affiche verdrukten, ging het de Haçienda wél voor de wind en begin jaren 90 verklaarde Time Magazine de tent de bekendste club ter wereld. De vreugde was echter van korte duur. Toen de eerste drugs-doden vielen en gangsterbendes in de Haçienda een lucratieve speeltuin zagen, stapelde de ellende zich op. Zelfs met een overvolle dansvloer draaide de muziekkathedraal (dixit Wilson) verlies – clubbers op pillen drinken namelijk geen alcohol en aan de toog wordt geen xtc verkocht. Enkel de royalty’s van New Order weerhielden het schip tot zinken.

‘As far as we were concerned, it was history we were making, not money’, praat Hook de hilarische flaters en tragische overmoed goed. De interne keuken van New Order komt nauwelijks aan bod, al zijn hun opnamesessies op het feest-eiland Ibiza goed voor enkele gesmaakte anekdotes. In 1997 kleurden de cijfers dieprood en was het rijk van de Haçienda uit, maar met Hook als kroongetuige is ze ten minste niet tot de vergetelheid veroordeeld.

Jonas Boel