Zondag 19/2, 14.05 – één. Mark Sandrich, VS 1934.
H e gives her class and she gives him sex‘, zei Katharine Hepburn ooit over Fred Astaire en Ginger Rogers, het beroemdste danspaar uit de filmgeschiedenis. Samen schreden ze in tien films over de dansvloer, met Top Hat als magisch hoogtepunt. Het door specialist Mark Sandrich geregisseerde The Gay Divorcee is de eerste musical waarin ze echt als een team gecast werden. In hun veeleer toevallige debuut Flying Down to Rio (1933) hadden ze nog bijrollen, al stalen ze wel de show met hun versie van The Carioca. Alle musicals van Astaire en Rogers vertrekken van hetzelfde stramien: Astaire maakt Rogers het hof, Rogers biedt weerstand, Astaire toont haar al dansend en zingend zijn coole elegantie, Rogers valt voor zijn charmante romantiek en samen glijden ze schijnbaar moeiteloos in elkanders armen over de vloer.
Deze RKO-farce wijkt daar geen pas van af. De plot van deze muzikale komedie vol misverstanden heeft veel weg van een vaudeville. De verlegen Mimi Glossop (Rogers) is ongelukkig getrouwd en wil scheiden. De enige manier om dat snel te doen, is betrapt te worden op overspel. Op aandringen van haar tante Hortense huurt ze daarvoor een Italiaanse gigolo (Erik Rhodes) in en spreken ze onder het passwoord ‘ Chance is the fool’s name for fate‘ in een mondaine badplaats af. Het is toevallig de plaats waarnaar ook de op Mimi verliefde danser Guy Holden (Astaire) afgereisd is. Wat volgt, is een serie van komische incidenten, waarin heel wat gekibbeld wordt en de cast clownesk loopt te acteren – op Gingers en Astaire na.
Hoewel het legendarische koppel slechts tien minuten samen danst, zijn hun muzikale nummers de sierlijke klapstukken van The Gay Divorcee. In het totaal worden er vijf liedjes gebracht en gezongen. In Needle in A Haystack tapdanst en zingt Astaire nog alleen in een Londense kamer, maar hun danstalenten komen voor het eerst tot hun recht in de romantische ballade Night and Day, het enige liedje uit het originele Broadwaystuk van Cole Porter dat de film haalde. Het koninginnenstuk is het met een Oscar voor Beste Lied bekroonde The Continental, een schitterende sequentie van zeventien minuten. Het duo danst een verleidelijk duet in een art-decodecor, slechts even onderbroken door dertig dansparen in zwart-witte outfits die met veel zwier hun kunnen tonen. Uiteindelijk eisen Astaire en Rogers opnieuw in perfecte harmonie de dansvloer voor zich op.
(L.J.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
