Vrijdag 24/8, 21.20 – Canvas. Henrik Ruben Genz, DK 2008
Een toeristische trekpleister zal Zuid-Jutland, het ongewone decor van de zwartkomische noirthriller Terribly Happy, nooit worden. Het is een vlak en zompig stukje Denemarken, weliswaar met eindeloze vergezichten, maar die worden meestal door gigantische wolkendekken gedomineerd. In dat dreigend hinterland valt niets te zien of te beleven, behalve af en toe een koe die bij regenweer in de moerassen wegzinkt. ‘Het is een achterlijke streek’, zegt regisseur Henrik Ruben Genz met een grijns. Met diezelfde grijns, plus een dosis grimmig absurdisme, kijkt hij in zijn film naar de mensen en de landschappen van zijn geboorteregio.
Alles draait in Terribly Happy om Robert Jensen, een jonge agent uit Kopenhagen die zich slecht gedragen heeft en nu een tweede kans krijgt – ‘dat is het voordeel van de politie’, dixit zijn commissaris. Die kans krijgt hij in Skarrild , een onooglijk gat van enkele bouwvallige huizen op die uitgestrekte Deense veengronden. ‘De aarde schommelt hier als je loopt’, hoor je Jensen zeggen tijdens de begingeneriek. ‘Het grondwater staat er hoog.’ Ook Jensen zal gaan wankelen in deze uithoek vol duistere geheimen. Niet omdat hij met zijn laarzen in de modder staat te ploeteren of nauwelijks nog zijn voeten uit het moeras kan heffen. Wel omdat hij er verstrikt raakt in een familie-intrige rond een sadist die zijn vrouw misbruikt en omdat de zwijgende dorpsbewoners zo hun eigen manier hebben om hun problemen te regelen.
Hoewel onbetwistbaar een film noir, want met een corrupte cop en een mysterieuze femme fatale, heeft Terribly Happy nog het meest weg van een moderne western. Flik Robert is de buitenstaander, de nieuwe sheriff die in een vijandige dorpsgemeenschap gedropt wordt waar hij weer het recht in plaats van het compromis wil laten zegevieren. En de paarden mogen dan door SUV’s of stationwagens vervangen zijn, de mannen dragen hier cowboyhoeden.
Die link legt regisseur Genz ook visueel: hij laat de weidsheid van de landschappen, die als prairies worden gefilmd, contrasteren met de benauwende spanning in het dorp. Genz brengt zelfs een groteske variant op de shoot-out, het bekendste beeld uit de iconografie van de western. De twee tegenstanders staan oog in oog met elkaar in de lokale ‘saloon’ maar in plaats van een revolverduel volgt een explosieve zuipwedstrijd.
Dat inventief spelen met genrecodes gebeurt op een manier die nog het meest doet denken aan het vroege werk van de Coenbroers, zoals de misdaadthriller Blood Simple. Bij Genz vind je datzelfde gevoel voor sarcasme, dezelfde gortdroge humor, dezelfde bizarre terzijdes en stijl terug. Let bijvoorbeeld op het detail over hoe de was opgehangen wordt of de uitgemeten cameravoering bij de inventieve bloed-onder-het-tapijtscène.
‘Mojn’, zeggen de mensen in Terribly Happy tegen elkaar, wat vreemd genoeg zowel ‘hallo’ als ’tot ziens’ wil zeggen. Toch maar warm onthalen, deze bizarre trip.
LUC JORIS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
