Ik ken mensen die in hun nachtmerries alsmaar examen wiskunde doen of poedelnaakt over de Meir lopen. …

Ik ken mensen die in hun nachtmerries alsmaar examen wiskunde doen of poedelnaakt over de Meir lopen. Hoe benijd ik hen… Niet dat ik vaak boos droom, tenzij na iets te zwaar tafelen. Maar die ene, steeds weerkerende cauchemar is er dan ook één van een ongeëvenaarde wreedheid. Want wat wil het geval? In zo’n angstdroom neem ik deel aan een televisiequiz. Met al mijn kleren aan weliswaar, want ik ben van deftige komaf. Maar helaas: ik kan geen enkele vraag beantwoorden. Sta ik daar voor schut in het zicht der natie. In prime time uiteraard.

Wat het des te schrijnender maakt, is dat zoiets mij ooit echt overkwam. Ik hoor het Michel Follet nog vragen: ‘Een Russische film uit 1965 waarin de vadermoord centraal staat’. Ik wist het niet. Sterker nog, ik wist helemaal niets. Maar in de greep van zelfdestructie en doodsdrift piepte ik dapper: ‘Rabbi Jacob’. Het is lang geleden _ ik meen me te herinneren dat Follet tijdens de bewuste uitzending zijn eerste lange broek droeg _, maar lieden die het slecht met mij menen, hoeven slechts ‘Cinemanie’ te fluisteren en ik schrompel ineen, als Graaf Dracula nadat hij erachter komt dat er knoflook in de goulash op Transsylvaanse wijze zit.

Dit alles om te bewijzen dat ik diep meevoel met quizkandidaten waar ook ter wereld. Maar dan vooral met die van De Zwakste schakel, die tien keer per uitzending dat gruwelijke ‘Salut’ van Goedele moeten ondergaan, met die vette l na die loodzware a. Zou prinses Mathilde na haar zwangerschapsverlof niet voor een stageplaats bij de VTM in aanmerking komen? En die outfits van la Liekens, recht uit de cursus ‘dominantie voor beginnelingen’ van de KAV. Nee, ze hebben er werkelijk niets van begrepen in Vilvoorde. Van BBC-presentatrice Anne Robinson kun je tenminste vermoeden dat ze ook buiten de quiz een serpent is. Bovendien is ze in de vijftig, met de sex-appeal van een recent uitgetreden non. Het soort vrouw dat je nooit op televisie ziet dus, tenzij ze het tot federaal minister van Sociale Zaken schopt. In die zin was The weakest link een soort Wraak van de Onzichtbare Vrouw en dus leuk. Maar Goedele is allesbehalve onzichtbaar en bovendien volgt meteen na De Zwakste Schakel een spotje voor Recht op antwoord. Ombudsvrouw of Gesel van de Medialaan? Een mens moet keuzes maken in het leven.

Nee, dan liever Mies Meulders, een pittige tante die bepaalde heren in mijn omgeving ook weleens in de werkplunje van een strenge meesteres zouden willen zien. Vlot en ad rem is ze ook, alleen snakt ze na lange zinnen zo heftig naar adem dat halverwege de eerste aflevering van Teamwork een zuurstoftekort in mijn huiskamer dreigde te ontstaan. En wat een moeilijke vragen, zeg. Dat Roger Daltrey de hoofdrol zong in Tommy, kijk, daar kon ik nog net opkomen. Maar de eenheid van magnetische inductie? Of het Franse woord voor ‘afstoot’ bij het biljarten? Dit is stuff voor specialisten, van die lui die zich boven formicatafeltjes in rokerige achterafzaaltjes het hoofd breken over de vraag of de scheve van Pisa een klokken- dan wel een belforttoren is.

Bij De nationale test, qua formule een soort kruising tussen de verkiezingsshow, Kom op tegen kanker en een ouderwetse PMS-test, was mijn frustratie van een heel andere aard. Want aangezien ik noch een Janneke, een Mieke, een holebi of een flik ben, hoorde ik nergens bij. Zelfs voor de categorie hoogbegaafd kind kom ik niet echt in aanmerking. En verder was dit zo’n ambitieus project dat er onvermijdelijk een en ander mis moest lopen. Kabouters gingen geniepig in de verkeerde volgorde staan, treinsporen verdwenen in de mist, Bart Peeters schudde steeds wilder met z’n spuuglok en Helmut Lotti werkte iedereen op de zenuwen door als een onnozelaar op z’n zitbal rond te stuiteren. Omdat ik vaak televisie kijk en als geen ander de wetten van het medium ken, verbaasde het mij geenszins dat hij uiteindelijk de slimste van het BV-panel bleek te zijn. Nu ja, om stinkend rijk te worden door Tiritomba te balken, moet je inderdaad een handige sjarel zijn. Hoe dan ook, ter hoogte van vraag 24 vond ik eindelijk een categorie Belgen om mijzelf mee te identificeren: landgenoten namelijk die net als ik de basisvaardigheid missen om vragen in het juiste vakje te beantwoorden.