Twee naakte mannen Op z’n hondjes: de hoes van ‘Choco’ joeg een golf van verontwaardiging door kleinburgerlijk Vlaanderen.

Toen Arno vertelde dat de derde TC Matic-plaat ‘ Choco’ zou gaan heten, had fotograaf Danny Willems aan dat ene woord genoeg voor een hoesontwerp. De associaties volgden elkaar in ijltempo op: hij dacht aan melkchocolade en vervolgens aan de mengeling van zwart en wit, om zo bij de combinatie van een zwarte man en een blanke vrouw uit te komen. Een rasgemengd koppel, naakt en verstrengeld. In de wetenschap dat Choco (1983) de toekomstige klassieker Putain Putain bevatte – met de historische regels ‘ Allez Allez circulez / avec ton cul de pédé / J’aime les femmes / et j’aime les garçons / et comme j’ai dit / j’aime les zizis‘ – werd het concept nog wat aangepast: op de voorkant zouden twee mannen prijken, op de achterkant twee vrouwen.Sommige mensen waren verontwaardigd en spraken schande. Dat zoiets kón: twee blote mannen op z’n hondjes op de cover van een album. Hier en daar werd de reclameposter gecensureerd. ‘Het was zeker niet onze bedoeling om te shockeren’, benadrukt Danny Willems. ‘Het enige wat me interesseerde was: een sterke foto realiseren. En óf wij zelf tevreden waren over de hoes.’ Het gevolg was wél dat TC Matic in die tijd een homoseksueel etiket opgekleefd kreeg. Op optredens slingerden fans Arno het scheldwoord ‘pédé’ (‘homo’) naar het hoofd, maar daar lag de lonesome Zorro allerminst wakker van.Danny Willems: ‘Ik was een obscuur modellenagentschap in Brussel op het spoor gekomen. Daar konden amateurfotografen jongens en meisjes huren om naakt te poseren. Die twee mannen die mij gestuurd werden, stelden zich geen vragen bij de opdracht. Zolang ze ervoor betaald werden, was het voor hen oké. En de meisjes: een ervan was een vriendin van Arno, Suzette Kempf, een Deense die hij had leren kennen op Roskilde.’Het agressieve, herkenbare logo van TC Matic – even hoekig als de muziek – is eveneens een creatie van Willems. ‘Ik heb het in pellicule gekrast. Die werkmethode paste helemaal in de destroy-attitude van de punk en de new wave.”Danny Willems deed in de jaren ’70 krek hetzelfde als Robert Mapplethorpe, maar ze kenden elkaar niet. Weet je dat Anton Corbijn door Danny is beïnvloed? Danny was zijn tijd ver vooruit’, vertelt Arno over zijn jeugdvriend. Willems rolde in het zog van le plus beau de muziek in en werd de eerste échte rockfotograaf van ons land. ‘Het is pas in de jaren ’80 dat platenfirma’s aandacht aan hoezen begonnen te besteden’, vertelt hij. ‘Ik kreeg van Jo Govaerts, de toenmalige baas van EMI, carte blanche.’ Hij voorzag in die tijd haast elke Belgische plaat van belang van een sprekende cover, samen met Rudy Latoir alias E201, die de finishing touches op zich nam. Nadat Willems de clip had gedraaid van Arno’s Bathroom Singer, kreeg hij opdrachten uit Frankrijk en maakte hij clips voor onder anderen Les Négresses Vertes en Julien Clerc. Toen hij de artiesten wat beu werd, schakelde hij over op commercials.Arno over Choco: ‘Ten tijde van T.C. Matic hebben we de groep nooit op de kafte gezet. ’t Ging over de muziek. Als de mensen ons wilden zien, dan moesten ze maar naar een optreden komen. Nu is dat anders, nu zet ik altijd mijn kop op de hoes; dat is omdat ik de schoonste ben, als ik alleen ben ( lacht). Ik heb nooit met taboes geleefd. Zwart, geel of groen; homo of hetero: iedereen heeft twee neusgaten, en iedereen is op zoek naar liefde – zelfs de moeder van Bush. En dat is wat je ziet op Choco: liefde. ’t Is een positieve boodschap. Toen al. ’t Is begot 25 jaar geleden, en in Vlaanderen hebben ze ’t nog niet door. Ewel, dát is shockerend. Dat De Zevende Dag De Vlaamse Dag is geworden, en dat Lallemans en Dewinter in hun schoon Armani-kostuums overal mogen zeggen wat dat ze willen. We gaan daar de factuur voor betalen!’