vanaf zaterdag 11/1 û 22.00 BBC2

Het lijkt erop dat Steven Spielberg op zijn creatieve hoogtepunt is. Niet alleen als filmregisseur levert hij het ene meesterwerk na het andere af – na Minority Report komt binnenkort het naar verluidt schitterende Catch Me If You Can bij ons in de bioscoop -, ook op het kleine scherm doet hij baanbrekende dingen. Zopas liep op VTM Band of Brothers, en nu brengt BBC een nieuwe miniserie van zijn hand, Taken. En net zoals in Band of Brothers, dat voortborduurde op Saving Private Ryan, gaat Spielberg in Taken verder in op een thema waarover hij al eerder een bioscoopfilm aanraakte, namelijk de komst van buitenaardse wezens naar de aarde en de gevolgen daarvan.

Taken, dat 40 miljoen dollar en drie jaar tijd kostte, vertelt het verhaal van vijftig jaar buitenaardse ontvoeringen via de levens van drie families. De serie start in 1947, met de beruchte crash van een ruimteschip in Roswell, New Mexico. De Crawfords is een familie van militairen die de aliens opjagen en iedere getuige uit de weg willen ruimen. Bij de Clarks werd een van de familieleden bevrucht door een buitenaards wezen en is een hybride zoon met fantastische krachten geboren. De derde familie, de Keys, is al sinds enkele jaren het slachtoffer van buitenaardse ontvoeringen. Wat volgt, is een web van gruwelijke experimenten, de geboorte van buitenaardse hybrides en samenzweringen op het hoogste niveau, van eind de jaren vijftig tot nu.

Het moge duidelijk zijn, de suikerspin-Spielberg uit de tijd van E.T. en Close Encounters Of The Third Kind is hier ver te zoeken. De buitenaardse wezens komen ditmaal niet in vrede, maar vormen een echte bedreiging, het zijn griezels die hun slachtoffers aan verschrikkelijke proefnemingen onderwerpen. En de regering bestaat vooral uit schimmige figuren die alles in de doofpot willen steken. De samenzweringstheorieën van de laatste jaren hebben hun invloed dus niet gemist. Taken is echter niet zomaar een doorslagje van The X-Files, het is zowel visueel als verhaaltechnisch een krachttoer. De plot strekt zich uit over ruim vijf decennia en vier generaties, met een resem personages die opkomen en afvallen, met elkaar in verband staan en wier levens op elkaar ingrijpen. De voortglijdende tijd wordt uiterst accuraat verfilmd: de acteurs worden telkens wat ouder, de setting verandert mee, zelfs de tuigen van de buitenaardse wezens evolueren. Ook de visuele stijl verandert door de serie heen, omdat Spielberg ervoor gekozen heeft om voor iedere aflevering een nieuwe regisseur in te huren, waaronder Tobe Hooper ( The Texas Chainsaw Massacre) en Sergei Mimica-Gezzan, die zijn assistent was bij Minority Report. Maar vooral op het gebied van de special effects heeft Spielberg met Taken de grenzen verlegd. Hij richtte een speciale visual-effects unit op – du jamais vu voor een tv-serie – die zich helemaal aan de reeks kon wijden. Daardoor bevat iedere aflevering van Taken zowat 80 visuele effecten, of twee keer zoveel als bijvoorbeeld The X-Files of Dark Angel. Dus of u nu in aliens gelooft of niet, Taken zal u ongetwijfeld meeslepen.

DOOR STEFAAN WERBROUCK