Met ‘Pocket Symphony’ heeft het Parijse duo Air – Amour, Imagination et Rêve, voor mensen met meer tijd – een plaat gemaakt waarvan de titel de lading dekt. ‘We hebben genoeg van de pop.’

‘Pocket Symphony’ is het zevende album van Air, als we hun soundtrack voor ‘Virgin Suicides’ en hun recente plaat met Charlotte Gainsbourg meetellen. In de albumcredits staan namen als Neil Hannon (Divine Comedy), Jarvis Cocker (Pulp) en Nigel Godrich (Radiohead). ‘En toch is het ons meest klassieke album tot nog toe’, vertellen Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel (beiden 38). ‘We probeerden composities te schrijven in de geest van Philip Glass, Maurice Ravel en Erik Satie. Lange, soundtrackachtige stukken in plaats van korte popsongs.’

Omdat jullie de pop een beetje beu zijn?

Jean-Benoît Dunckel:Absolument. En niet alleen het strakke songformaat, ook de futiliteit ervan. Er was een tijd, in de jaren 50, 60 en 70, dat popmuziek ergens voor stond. Een tijd dat platen maatschappelijke revoluties ontketenden, en mensenlevens veranderden. Maar het is alweer van de punk geleden dat dat nog eens gebeurde. Na de Sex Pistols werd popmuziek zinledig en conservatief. Er worden nog zelden grenzen in verlegd.

Welke grenzen verleggen jullie op je nieuwe plaat?

Nicolas Godin: We leerden nieuwe instrumenten bespelen: een koto en een shamisen, een soort harp en banjo uit het Verre Oosten. Ik had in Café de Flore in Parijs mijn oog laten vallen op een klassiek geschoolde Japanse muzikante. Vandaar. (lacht)

Jullie werkten opnieuw samen met Radioheadproducer Nigel Godrich. Wat maakt hem zo bijzonder?

Godin: Hij is zo cool dat hij Frans had kunnen zijn. En hij doet veel meer dan zomaar aan wat knopjes draaien. Hij is een artiest, met een eigen visie en een eigen mening.

Dunckel: Hij stelt zichzelf ook helemaal ten dienste van de artiesten met wie hij werkt. Als hij Paul McCartney producet, of Radiohead, of ons, krijg je drie keer een totaal ander geluid. Andere producers hebben één modegeluid dat ze aan zoveel mogelijk artiesten proberen te slijten. Denk maar aan Pharell Williams.

Godin: Wij proberen zo weinig mogelijk in de mode te zijn.

Ik ken een paar Vlaamse muzikanten die jullie demo’s in de handen stopten in de hoop dat jullie ze zouden producen. An Pierlé, onder anderen. Wat heeft een artiest nodig om met jullie te mogen werken?

Dunckel: Geluk. (lacht) Ik ga geen namen noemen, maar we hebben al opdrachten aanvaard van mensen die toevallig helemaal bovenaan onze platenstapel lagen. Maar onze hoofdvereiste is toch dat we de artiesten in kwestie goed moeten vinden.

Jullie maken bij wijze van grap nooit bewerkingen van foute nummers?

Godin: Airversies van Scorpionsnummers, bedoel je? Nee: daar is het leven écht wel te kort voor.

‘POCKET SYMPHONY’

komt op 5/3 uit bij EMI.

Door Wouter Van Driessche