Sylvie Kreusch

‘Push me away’, steekt Sylvie Kreusch van wal op haar debuut. U doet er goed aan die raad níét op te volgen, maar de woorden zijn tekenend voor het vervolg. Elf songs lang manoeuvreert Kreusch zich trekkend en duwend, vallend en rechtkrabbelend, zwijmelend en briesend doorheen de ruïnes van een relatie. Dat doet de Antwerpse in de teksten – ‘Ladies, please be my guest/ To whatever I might have left’ – maar evengoed in de muziek. De ballades à la Lana Del Rey – vooral Falling High en Wild Love – zijn meeslepend, Walk Walk en All of Me marcheren resoluut op stoute schoenen voorwaarts en tijdens Haunting Melody plooit Kreusch zich in mystieke kronkels. Die dynamiek maakt van Montbray een van de meest beweeglijke, meest avontuurlijke platen die we sinds lange tijd in België voorgeschoteld kregen.