SX MT D BLND – Glamour en sensualiteit troef op het debuut van SX, met dank aan een veelzijdige zangeres en een gereputeerd producer.

Arche

droompop

Universal

Het West-Vlaamse Beach House. Zo, dat moest er even uit: ons allereerste meningkje over SX, de allereerste keer dat we ze van dichtbij op de radio hoorden. Dat betrof natuurlijk het grijsgedraaide Black Video, een jaar geleden op zowat elke radiozender goed voor ontelbare uren airplay. De vergelijking loopt nog steeds niet mank: Net als Beach House is SX in principe een m-v-vennootschap plus drummer, voeren gestroomlijnde synthesizers er met dwarrelende melodieën de boventoon en de manier waarop Stefanie Callebaut zich zuchtend en kreunend door traag wegdeemsterende klinkers werkt, herinnert regelmatig aan de net zo androgyn gebekte Victoria Legrand – zie ook recente single Gold. Mocht Arche voor deze Kortrijkzanen een doorbraak forceren naar het internationale toneel, staan alle spots verdiend op Callebaut gericht. Een veelzijdig stemmenkabinet onder een blonde dot, dat warm en diep verleiden kan zoals Grace Jones, tegelijk geschaafd patina uitstraalt zoals Marianne Faithfull ten tijde van Broken English én moeiteloos overschakelt op hoge en heldere feeënzang genre Kate Bush.

Troef nummer twee heet Ben H. Allen, de engineer en producer uit Atlanta die na Animal Collective, Gnarls Barkley, Washed Out en M.I.A. nu ook SX mag toevoegen aan zijn curriculum. Een investering die de groep geen windeieren legt, want Allen plaveit hun boulevard van gouden dromen met smetteloos gepolijste gitaren, huiverachtige of broze orgeltjes, exotische percussie en zelfs een flink opgeblonken saxofoonsolo, en dat terwijl hij de balans tussen galmende jarentachtigretoriek en etherische droompop mooi in evenwicht houdt. Geen makkie, want in die zee van Benjamin Desmets ruisende synthesizers dringt het schip van SX – maak er een ivoorkleurig jacht van – soms gevaarlijk diep door in het territorium van de hoog oplaaiende powerballad. Het is een trend tegenwoordig, wat wij graag het wapperende-gordijnsyndroom noemen. Tegenover zulke opvliegers als Pearls en Graffiti staan strak ingesnoerde drums in Midnight Hour, een stampvoetend voorbijmarcherende titeltrack en het zwoele Beach, waar het voorgenoemde koperinstrument een mooie bijrol krijgt. Veel meer dan een Beach House-kloon is SX veruit de meeste sensuele en glamoureuze Belgische band die we in tijden gehoord hebben; een goed begin voor een veelbelovende band. Meningkjes zijn er soms om herzien te worden.

DOWNLOADTIP

Arche

Midnight Hour

Beach

JONAS BOEL