Lang leve de dvd, want nooit eerder was bekijken, terugspoelen en herbekijken zo makkelijk. Speciaal voor de late uurtjes maakten wij een chronologische top20 van liefdes- en seksscènes die u naar uw – euh – afstandsbediening zullen doen grijpen.

1 From Here To Eternity (Fred Zinnemann, VS 1953) Burt Lancaster & Deborah Kerr in hoofdstuk 9 (Columbia Tristar)

Echt progressief was deze verfilming van James Jones’ roman niet, want het weinig fraaie portret van het Amerikaanse leger in Hawaï aan de vooravond van Pearl Harbor, omringd door lichtekooien en bordeelhoudsters, werd keurig bijgewerkt. Toch wist Zinnemann zijn oscarwinnende film een vrijmoedige beleving van erotiek mee te geven die nog lang bleef nazinderen. De regisseur kiest voor de aanrollende zee als metafoor voor een exploderende seksuele passie tussen een stoere sergeant (Burt Lancaster) en de vrouw (Deborah Kerr) van zijn overste. De twee liggen aanvankelijk in het zand en worden overspoeld door een schuimende branding, en dan mondt de liefde snel uit in spanning, om in hartstocht ontlading te vinden. Een klassieker.

2 Romeo And Juliet (Franco Zeffirelli, GB-IT 1968) Olivia Hussey & Leonard Whiting in hoofdstuk 13 (Paramount)

‘Act three, scene 5. Capulet’s Orchard’, zo begint de beroemde balkonscène in Shakespeares stuk. Dat wordt scène 7 op dvd, in een door de Florentijn Franco Zeffirelli met veel aandacht voor Olivia Husseys boezem verbeeld spel tussen twee kindtieners: zij op het balkon, hij tussen de bomen, zeurend over de leeuwerik, de nachtegaal, de liefde, de dood. Het is evenwel in hoofdstuk 13 dat de twee tortelduifjes hun gedwarsboomde liefde lichamelijk beleven en de regisseur met volle teugen lijkt te genieten, vooral dan van het als object geëtaleerde jongenslijf van de toen 17-jarige Leonard Whiting.

3 Last Tango In Paris (Bernardo Bertolucci, 1972) Maria Schneider & Marlon Brando in hoofdstuk 11 (MGM)

Iedereen herinnert zich de gepeperde scène met Maria Schneider, Marlon Brando en zijn plannen met een klomp boter in een leeg Parijs appartement. Of het eerste woordloze, ‘dierlijke’ uitwisselen van lichaamswarmte en -vocht in een kille kamer, met jassen aan! Maar het is in hoofdstuk 11 dat deze ‘schandaalfilm’ triomfeert, met een scène die met een bewust gebrek aan ‘romantiek’ in de setting (een matras op de grond tussen vale muren) enorm aan tederheid wint en waarin het meisje ( ‘maybe we can come without touching’) de toon aangeeft.

4 Body Heat (Lawrence Kasdan, VS 1981) Kathleen Turner & William Hurt in hoofdstuk 7 (Warner)

Om precies te zijn: de sequens wordt gespreid over de hoofdstukken 5, 6 en 7, want het voorspel (in een bar, daarna in haar huis) waarin femme fatale Kathleen Turner het hoofd van louche advocaat William Hurt op hol brengt, zodat hij haar hinderlijke echtgenoot zou ombrengen, is minstens zo sterk als het eigenlijke copuleren. ‘Maybe you shouldn’t dress like that’, zegt Hurt. ‘This is a blouse and skirt. I don’t know what you’re talking about’, antwoordt Turner. Waarop hij besluit: ‘You shouldn’t wear that body.’ Na een spel van aantrekking en afstoting, begint de grote vrijpartij uit deze film noir-pastiche rechtstaand in de hal, om onstuimig voortgezet te worden op het spiegeltafeltje en stomend te eindigen op de grond.

5 9 1/2 Weeks (Adrian Lyne, VS 1986) Kim Basinger & Mickey Rourke in hoofdstuk 3 (A-Film)

De designerseks van Lyne is niet echt mooi oud geworden, maar het was destijds wel een sensatie. De eeuwige schapenlach van Mickey Rourke ten spijt (alsof hij zijn rubbertjes snel heeft ingeslikt), is het Kim Basinger die blijft boeien, met haar eighties-krullen en haar juiste dosis verlegenheid en verwarring. De destijds meest besproken scène was die waarin Rourke Basinger met een witte sjaal blinddoekt, om daarna met een ijsblokje zijn gangetje te gaan. In hoofdstuk 11 wordt die scène nog eens negatief overgedaan: met een zwart stuk stof, en een derde betrokkene. Eind slecht, al slecht, leek Lyne te zeggen.

6 The Witches Of Eastwick (George Miller, VS 1987) Susan Sarandon & Jack Nicholson in hoofdstuk 12 (Warner)

Muziek en liefde, naar het schijnt horen ze samen. Voor u uw Knuffelrock-tape weer opdiept, kijkt u het best nog eens naar deze scène uit George Millers satirische komedie (naar John Updike), over drie heksen die een bezoekje van de duivel krijgen. De titel van het hoofdstuk is ‘blazing strings’, en met ondergoed heeft dat niets te maken. Integendeel, de rokkenjagende Darryl van Horn (Nicholson) moedigt een wat stijve, rosharige celliste (Susan Sarandon) aan tot vurig spel, zo vurig zelfs dat het instrument tussen haar benen in de fik dreigt te schieten!

7 Thelma And Louise (Ridley Scott, VS 1991) Geena Davis & Brad Pitt in hoofdstuk 17 (MGM)

In Ridley Scotts female road movie is Susan Sarandon opnieuw van de partij: de actrice belichaamt in de jaren tachtig en negentig in haar eentje de vrije keuze van de vrouw om te vrijen, met wie, waar en hoe zij zelf verkiest. Hier geeft ze evenwel de fakkel door aan Geena Davis, nog zo’n boegbeeld van de feminisering van de Hollywoodcinema. Van verveelde, geremde huisvrouw ontpopt zij zich tot verleidster en seksuele avonturierster. En dan nog wel met Brad Pitt, in een bedscène in een motelkamer, die speels start, maar al snel ontvlamt.

8 Basic Instinct (Paul Verhoeven, VS 1992) Sharon Stone & Michael Douglas in hoofdstuk 16 (RCV)

Misschien was de echte liefde in Basic Instinct wel die van Verhoeven voor zijn hoofdactrice: Sharon Stone, voordien een onopvallende blondine, schopte het meteen tot ijskoel glamouricoon in deze oermannelijke fantasie met een brutaal-feministische inslag. Michael Douglas mag dan wel mooi seks met geweld associëren, hij is de slaaf. Hij mag het ijs breken en dan even gaan clubben op een pilletje, maar in bed (zie hoofdstuk 16) wordt hij volledig gedomineerd. En op de koop toe botst hij naakt in de badkamer tegen het lesbisch liefje van zijn verovering!

9 The Piano (Jane Campion, VS 1993) Holly Hunter & Harvey Keitel in hoofdstuk 6 (Universal)

Liefde én seks worden ook bij Jane Campion een middel om betaald te zetten, in een meeslepende studie van passie in een omgeving van repressie, tegen de achtergrond van een primitieve, vrije natuur in Nieuw-Zeeland. Holly Hunter geeft in de scène volmaakt de mix van angst en trots weer die de zwijgende Ada tekent, als zij haar piano – verkocht door haar man aan een primitief ogende eenzaat (Harvey Keitel) – met haar lichaam terug gaat winnen, terwijl rond de plaats van ontrouw haar dochter en man cirkelen. Streng, wreed, erotisch, maar zo ongezien dat men het wel ‘vrouwelijk’ moet noemen.

10 Bound (The Wachowski Bros., VS 1996) Jennifer Tilly & Gina Gershon in hoofdstuk 3 (RCV)

Net voor ze het licht van The Matrix hadden gezien, verrasten de Wachowski-broers met deze geslepen variant op film noir, waarin de spreekwoordelijke femmefatale een lesbische alliantie aangaat in plaats van een arme mannelijke stumper in haar web te strikken. De scène in kwestie begint op de achterbank van een auto en eindigt in bed, waar Jennifer Tilly Gina Gershon ongegeneerd masturbeert. De mannen om hen heen maken zich geweldig druk, maar staan mooi te kijk.

11 Carne Tremula/Live Flesh (Pedro Almodóvar, SP 1997) Francesca Neri & Liberto Rabal in hoofdstuk 13 (A-Film)

De verhoudingen liggen ingewikkeld in Almodóvars verkenning van vleselijke liefde en lust: Victor komt uit de cel, legt het aan met Clara, maar is nog steeds verliefd op Elena, die ge- trouwd is met David, een flik die in een rolstoel kwam te zitten door een kogel uit Victors pistool. De culminerende liefdesscène brengt de lichamen van Victor en Clara als twee gelijke polen in beeld, volledig uitgestrekt of fragmentarisch. ‘Twee snikken van hetzelfde lied’, klinkt het op de klankband, in het onmiskenbare universum van de homoseksuele Spaanse melokoning.

12 Eyes Wide Shut (Stanley Kubrick, VS 1999) Nicole Kidman & Tom Cruise in hoofdstuk 3 (Warner)

Geen sterkere visie op liefde op het einde van het tweede millennium dan die van de grootmeester, die als gevoelloze, methodische pessimist werd versleten. Als Cruise en Kidman, alias Dr. William Harford en zijn vrouw, de kunstconservatrice Alice, op hun bed een joint opsteken, is dat allicht om in the mood for love te komen, maar het draait helemaal anders uit. Kubrick transformeert een erotische scène tussen twee wereldsterren die het maakten dankzij hun sex-appeal, tot een ordinaire ‘liefdesscène uit een huwelijk’. Met andere woorden: een ruzie, die zelfs het fundament van hun samenzijn en ouderschap op de helling zet. De afdaling in de hel van twijfel kan beginnen.

13 In The Mood For Love (Wong Kar-Wai, Hongkong 2000) Tony Leung & Maggie Cheung in hoofdstuk 24 (A-Film)

Misschien wel de mooiste liefdesfilm aller tijden, een verhaal over een man en een vrouw die begin jaren zestig in Hongkong een onvervulde liefde beleven, verbonden met el- kaar door de ontrouw van hun beider partners. De erotiek schuilt in de mise-en-scène en de soms boze spanning tussen de twee, niet in de aanblik van erogene zones. Beide would-be minnaars (vertolkt door twee ico- nen van de Aziatische cinema: Maggie Cheung en Tony Leung) zijn er door hun passieve en beleefde houding verantwoordelijk voor dat hun liefde zich nooit voltrekt. De finale laat je sprakeloos achter met de volgende ondertitel: ‘That era has passed. Nothing that belongs to it exists anymore.’

14 Mulholland Dr. (David Lynch, VS 2001) Naomi Watts & Laura Elena Harring in hoofdstuk 15 (A-Film)

Naomi Watts kust Laura Elena Harring, of: Betty Elms kust Rita, of: Diane Selwyn kust Camilla Rhodes: ‘Have you ever done this before?’ û ‘I don’t know.’ Seks is altijd een vreemd, dubbelzinnig avontuur geweest in Lynch’ polymorf perverse wereld van eros en thanatos. Deze lesbische liefdesscène is wonderbaarlijk geslaagd, zonder dat het een artistieke pose wordt.

15 Intimacy (Patrice Chéreau, FR 2001) Kerry Fox & Mark Rylance in hoofdstuk 3 (A-Film)

Een soort Last Tango voor het derde millennium, even bar en kaal aange- kleed, met oudere, nog meer verneukte zielen die zich des te harder overgeven aan naamloze wanhopige liefde en seks, seks, seks. De bewuste scène uit Patrice Chéreaus eerste Engelstalige film, waarin Terry Fox expliciet een fellatio uitvoert, valt op door het beetje hoop dat van de twee personages afstraalt als ze het leegstaand pand verlaten.

16 Monster’s Ball (Mark Forster, VS 2001) Halle Berry & Billy Bob Thornton in hoofdstuk 10 (Dutch Filmworks)

Ook in deze onthutsend geacteerde karakterstudie van Mark Forster drijft pure wanhoop de twee occasionele geliefden in elkaars armen: hij (Billy Bob Thornton) is een als racist opgevoede doodscelwachter, zij (Halle Berry) een alleenstaande zwarte moeder wier echtgenoot door hem geëxecuteerd werd. Deze interraciale seksscène (nog altijd een unicum in Hollywood), die nauwelijks iets verhult, is des te opmerkelijker aangezien ze gefilmd werd alsof iemand hen aan het bespieden is.

17 Y Tu Mamá Tambien (Alfonso Cuarón, MEX 2001) Ana López Mercado, Diego Luna & Gael García Bernal in hoofdstuk 17 (Paradiso)

Niet alleen de Franse film vond met het nieuwe millennium zijn libido terug, ook de Spaanse en – ruimer – Spaanstalige gaf er weer een lap op. Gael García Bernal werd dankzij deze film het boegbeeld van een cinema die zich nauwelijks nog in een keurslijf laat duwen en andersglobalistisch wil zijn, met een door en door moderne, realistische visie op liefde en seksualiteit. Hoofdstuk 16 neemt de aanloop: tijdens een wild nachtje van dansen en tequila belandt een trio van twee adolescente vrienden en een iets rijpere vrouw van in de twintig samen in de slaapkamer. Het drietal gaat uit de kleren, springt in bed, maar de jongens richten zich veeleer naar elkaar dan naar de vrouw.

18 Lucia Y El Sexo/Sex and Lucía (Julio Medem, SP 2002) Paz Vega & Tristan Ulloa in hoofdstuk 3 (A-Film)

Dé scène uit Julio Medems ‘sex story’, een kluwen van mens en liefde enkel bijeengehouden door een schrijver, begint (zes jaar eerder) in de zee, eerst onderwater, daarna aan de oppervlakte onder het oog van een volle maan. Na enig gepaar klinkt het: ‘Ik weet niet eens hoe je heet.’ Waarop: ‘Dat is beter. Minder complicaties.’ Glorieuze liefde en frenetieke seks, soms lijkt de hele mensheid wel één amour fou.

19 Irréversible (Gaspar Noë, FR 2002) Monica Bellucci & Vincent Cassel in hoofdstuk 13 (Paradiso)

Neen, vanzelfsprekend niet gekozen om die gruwel in de tunnel, waar een homoseksuele sociopaat zich anaal vergrijpt aan een beeldschone, zwangere vrouw en haar in coma slaat. Ook krankzinnig mannelijk geweld behoort tot de ‘liefde’ die mensen bedrijven. Gaspar Noë offreert ons echter de verlossing achteraan, in het omineuze hoofdstuk 13. De mooiste vrouw ter wereld (Monica Belluci) ligt als een baby op de romp van haar geliefde (Vincent Cassel) te soezen, waarna hij haar tot wat liefkozen verleidt, uiteindelijk op jacht gaat (om brood of zo) en zij ontdekt dat ze dra gaat baren. De ondertitel van de film maakt de schoonheid van het daaropvolgende hoofdstuk (Noë’s liefdesverklaring aan Bellucci) des te deprimerender: ‘Le temps détruit tout.’ De romantische liefde is snel over.

20 Solaris (Steven Soderbergh, VS 2002) George Clooney & Natasha McElhone in hoofdstuk 9 (Fox)

En toch eindigen we niet in absolute droefheid. Soderbergh geeft de liefde weer de ruimte, ijl en ondoorgrondelijk over de dood heen, weg van het aardse tranendal. Zijn ‘love episode in space’ maakt het ook visueel en auditief waar, terwijl George Clooney en Natasha McElhone zich helemaal blootgeven. In de desbetreffende scène valt Kelvin (Clooney) in slaap en beleeft hij zijn eerste liefdesmoment met Rheya (McElhone) opnieuw, om haar daarna ook in levenden lijve terug te zien. Dingen zien die er niet zijn, is liefde dan niet meer dan een spook?

Door Jo Smets

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content