De harlekijn van de jazz. WAT MARADONA MET EEN VOETBAL DEED, doet stefano bollani met zijn piano. zijn kunstjes kan u bewonderen op zijn nieuwe plaat, en op de tweede editie van jazz brugge.

SMAT SMAT (LABEL BLEU)

IN CONCERT: JAZZ BRUGGE, 23 MEI

www.jazzbrugge.be

Stefano Bollani ****

We staken eerder al de loftrompet over pianist Stefano Bollani voor zijn werk met trompettist Enrico Rava en zijn zwartomrande trioplaat Les Fleurs Bleues. Met Smat Smat heeft de man eindelijk zijn eerste solo-cd klaar. Vraag ons niet wat die titel betekent, maar wij vermoeden dat het iets met een ratjetoe in een viersterrenrestaurant te maken heeft. Op zijn 32e heeft de Italiaan het punt bereikt waarop hij de zaken weet te relativeren, in de eerste plaats zichzelf. Die maturiteit levert veertien korte composities op, nu eens van Monk, The Beatles, Prokofief of Zappa, dan weer uit het eigen werkhok. Veertien keer speelt hij met de grijns een stilistisch kat-en-muisspel dat hem naar de uithoeken van pop, variété, belcanto en kitsch brengt. Norwegian Wood zet de meezingers al snel op het verkeerde been, La vita intensa maakt zijn naam meer dan waar en bij Let’s Move to Cleveland zou Zappa een flinke joint opsteken. In Danza del gaucho matrero gaat Bollani even uit de bocht met zijn clownerieën, maar een kniesoor die daarover zeurt.

Bollani concerteert op de slotdag van de tweede editie van Jazz Brugge. Een traktatie, al zou het zonde zijn om uw appetijt tot dat ene concert te beperken. Organisator De Werf volgt eigenzinnig zijn uitgestippelde koers, en blijft zweren bij jazz van het Oude Continent met 24 bands uit elf Europese landen. Vier dagen lang kunt u in het Concertgebouw terecht voor vijf concerten, aangevuld met sessies van Belgische bands in het Groeningemuseum en een museumluik, waar beeldende kunst en jazz tegen elkaar aanschurken. Brugge steekt zijn nek uit met een gewaagde combinatie van free, geïmproviseerde muziek, folk, swing en flamenco – zonder dat de jazz er als een schaamlapje bij wordt gehaald. Bart Cornand

Wij kijken alvast uit naar

Zurstrassen/Stokart (20/5): het Belgische piano/saxduo zoekt zijn weg tussen freejazz en klassiek. l Joachim Kühn Trio (20/5): positioneert zichzelf tussen Bach en Ornette Coleman. l Trio Aldo Romano/Louis Sclavis/Henri Texier (20/5): drie grote heren brengen het relaas van een gezamenlijke reis door Afrika. l E.S. T. (21/5): het flink gehypete pianotrio uit Zweden mag komen bewijzen dat het meer is dan een popband met jazzaspiraties. l Gansch & Roses (21/5): de Oostenrijkse mini-big band belooft een spurt doorheen de jazzgeschiedenis. l Bojan Z (22/5): de Franse meesterimprovisator wandelt solo op zijn piano van Debussy naar de Balkan en terug. l Vienna Art Orchestra (22/5): een van de sterkste big bands van Europa brengt een theatrale hommage aan Duke Ellington. l Chano Domínguez Group (23/5): de meester van de vlammende flamencojazz is niet vies van een scheut Arabica en Caribische invloeden.

Bart Cornand