LOU IS HET MOE. VOOR ZIJN HONDERDSTE AFLEVERING HAD ‘Spraakmakers’ een gesprek met Lou Reed. Hoewel, gesprek…

ZONDAG 19/9 û 22.25 CANVAS

Spraakmakers met Lou Reed

Spraakmakers is nu zondag aan de 100e aflevering toe en dat wordt gevierd: niet met een terugblik, maar gewoon met een nieuwe aflevering, met Lou Reed als gast. De honderdste Spraakmakers wordt zo de meest atypische uit de rij, want de rocklegende deed zijn reputatie als ‘niet te interviewen’ alle eer aan, aldus Joël De Ceulaer, die met Reed sprak aan de vooravond van zijn concert op Marktrock. ‘Om een goede Spraakmakers te krijgen, moet de geïnterviewde bereid zijn om in het concept mee te gaan. Wel, Lou Reed was dat niet. Dat lag voor een deel aan zijn entourage, die hem niet had laten weten wat we voor ogen hadden. Ik had vooraf een hoop vragen doorgemaild, maar die heeft hij niet gezien. Die dag moest hij ook een reeks korte interviews afwerken, en hij kreeg pas vlak voor wij begonnen te horen dat wij drie kwartier zouden opnemen. Bovendien wás hij toen al kregelig: hij had een massage besteld, maar omdat het zaterdag was, kon dat niet. Kortom: hij had er geen zin in.’

En als Reed geen zin heeft, dan laat hij dat duidelijk merken. ‘Het begon al toen hij binnenkwam. Ons tafeltje vond hij te klein, dus duwde hij het een meter in mijn richting en zei: “Ik ga hier zitten. Trek je plan.” Daarna zette hij zijn zonnebril op, zodat ik hem niet in de ogen kon kijken. Op zich is het fascinerend om hem bezig te zien. Hij is niet onvriendelijk, gewoon lijzig en alle voorzetten die ik geef, negeert hij grandioos. Je ziet me wel een beetje lijden. Toen ik buiten kwam, dacht ik: Dit kunnen we niet uitzenden, dit is geen Spraakmakers. Maar achteraf bezien: het is wat het is. De goede sfeer ontbreekt, het is zwartgalliger dan gewoonlijk, maar het blijft boeiend om iemand als Lou Reed bezig te zien. Bovendien hebben we het soms ook wel ergens over gehad. Over Bush bijvoorbeeld, en de morele paniek in de VS. In Kansas hebben platenfirma’s onlangs een hoop cd’s cadeau gedaan aan de bibliotheken, maar de platen van Reed zijn eruit gehaald, omdat die zogezegd niet geschikt zijn voor consumptie. Bij dat onderwerp kwam hij wel even los. Nu, misschien is hij wel helemaal te ontwapenen, maar mij is het niet gelukt. Eén vraag heb ik uiteindelijk niet gesteld, maar die brandt nu nog op mijn lippen: Waarom geef je, als je Lou Reed bent, nog interviews? Hij moet toch kunnen zeggen: “Mannen, ik heb genoeg domme vragen beantwoord, ik doe het niet meer.” Misschien was hij dan losgekomen. Of misschien was het dan helemaal afgelopen natuurlijk.’ Stefaan Werbrouck

Stefaan Werbrouck