DE MEEST KRANKZINNIGE REPORTER UIT DE AMERIKAANSE PERSGESCHIEDENIS KEERT TERUG NAAR ZIJN EERSTE LIEFDE: DE SPORTJOURNALISTIEK.

HUNTER S. THOMPSON

SIMON & SCHUSTER, 272 BLZ., a 21,69

Hey Rube. Blood Sport, the Bush Doctrine, and the Downward Spiral of Dumbness: Modern History from the Sports Desk

Thompson begon zijn journalistieke carrière met een legendarisch verslag van de Kentucky Derby autorace. Het relaas was in die zin gedenkwaardig dat hij in een waas van drugs en alcohol bijna niets van de race heeft meegemaakt, waardoor de tekst meer onsamenhangende impressies over opwaaiend stof bevatte dan wedstrijdresultaten. De scène is verfilmd in Fear and Loathing in Las Vegas, met een glorieuze Johnny Depp als de chaotische Hunter Thompson. De cirkel werd in 2000 rondgemaakt toen de geflipte Gonzo van de Amerikaanse journalistiek werd aangetrokken door de sportzender ESPN om zijn demonen los te laten op hun website, wetende dat hij het soort sportfan is dat schreeuwend voor zijn tv zit en er een blik bier naar werpt telkens zijn favoriete team een flater begaat, waarna hij alle waterkranen openzet en met zwemvliezen aan wild gesticulerend zijn onderburen met een harpoen achternazit. Thompson leverde dan ook wat ESPN verwacht had. Zijn sportcolumns lijken steeds geschreven onder invloed, is het niet van illegale drugs dan toch minstens van razende woede, en zijn geschifte mengeling van feiten en fictie maakt dat je nooit weet of hij een LSD-flashback dan wel een gevaarlijke aanval van epilepsie heeft. Het lijkt in Thompsons geval geen kunst om de opkomst van Al-Qaeda te voorspellen als je al dertig jaar zegt, ‘we are living in dangerously weird times now’. Zijn analyses blijven niettemin hilarisch, zeker als hij na 9/11 een (kort) moment vreest voor het voortbestaan van sportmanifestaties waar grote mensenmassa’s samen in een stadion moeten kruipen. Vaak slaan zijn teksten plotseling om in schuimbekkende tirades over de Amerikaanse politiek in het algemeen, Bush in het bijzonder, de teloorgang van de sociale zekerheid en (in één adem) Vietnam, de Gazastrook of Afghanistan. In deze bundel opent hij ook een boekje over een vaak verzwegen facet van de sportwereld: het gokken. Thompson verschilt duidelijk van alle andere zielenpoten die eraan verslaafd zijn. Hij heeft namelijk een waterdicht systeem: ‘Je moet minstens twee op de drie weddenschappen winnen. Anders begin je er beter niet aan.’ Kijk, van zo een kerel kan een jongeman nog iets opsteken. Olivier Braet

Olivier Braet