‘SPIKE LEE IS EEN ZEURKOUS’

VIOLA DAVIS. 'De Hollywoodbazen zullen me nooit een sensueel personage laten spelen.'

Alvast één voorspelling voor het nieuwe jaar: Viola Davis krijgt de Oscar voor de Beste Vrouwelijke Hoofdrol. En dat dankzij haar vertolking van een gediscrimineerde dienstmeid in de Amerikaanse film The Help. ‘Mensen die anderen dienen, worden overal ter wereld als objecten behandeld.’

‘Wat een dienstmeid lijden kan’ was geen slechte titel geweest voor de Nederlandse vertaling van Kathryn Stocketts The Help. In haar eerste boek (vertaald als Een keukenmeidenroman) vertelt de Amerikaanse schrijfster over de martelgang van de zwarte dienstmeiden uit de Deep South tijdens de jaren zestig. Om geld in het laatje te brengen, gingen veel Afro-Amerikaanse vrouwen aan de slag bij blanke gezinnen uit de buurt. Hoewel slavernij een antiek begrip begon te worden, hadden de meeste helpsters zwaar te lijden onder de racistische gewoontes van hun werkgevers.

In de bioscoopbewerking van het door Oprah Winfrey in gang gezette fenomeen vertolkt Viola Davis een van de dienstmeiden die uit de biecht durven te klappen tegen een blanke aspirant-schrijfster (Emma Stone). De rol heeft de ondertussen 46-jarige actrice allesbehalve windeieren gelegd. De naar Hollywoodnormen goedkope prent – budget: zo’n 25 miljoen dollar – groeide uit tot een van de grote verrassingen van de afgelopen zomer en volgens kenners is ze nu dé grote kanshebber voor de Oscar in de categorie Beste Vrouwelijke Hoofdrol.

Davis – die in 2009 al eens genomineerd was voor de Beste Vrouwelijke Bijrol voor haar vertolking in misbruikdrama Doubt – wuift alle voorspellingen weg tijdens onze ontmoeting op het 37e Festival du Cinéma Americain van Deauville. ‘Natuurlijk lees ik wel eens een recensie, maar lof en kritiek blijven ontzettend moeilijke zaken. Eigenlijk verschillen ze niet zo veel van elkaar. Hecht te veel waarde aan een van beide en je werk lijdt eronder. Voordat je het weet, ben je compleet verlamd.

Oké, maar het succes van de film in de Verenigde Staten heeft u toch deugd gedaan?

VIOLA DAVIS: Ja, vooral de manier waarop het een hit is geworden. Week na week deed hij het beter. Mensen die hem zagen, genoten zo intens dat ze hun familie en vrienden overtuigden om ook naar de bioscoop te gaan. Dat ‘word of mouth’- fenomeen maak je in deze tijd van debiele blockbusters en snelle popcornhappen nog maar zelden mee.

Velen schrijven het succes toe aan de – voor een drama – onverwacht grote portie humor.

DAVIS: We waren ons ontzettend bewust van het slappe koord waarop we ons begaven. ‘Hoe ver kunnen we gaan zonder de scène te verknallen?’, vroegen we onszelf vaak af op de set. Gelukkig bleek het materiaal de perfecte leidraad. Alle humor komt voort uit het scenario. Geen haar op ons hoofd dat eraan dacht om de situaties aan te dikken of uit te smeren.

Toch zijn er criticasters – met Spike Lee op kop – die beweren dat ‘The Help’ een zoveelste blanke versie van een zwart verhaal is.

DAVIS: De Spike-situatie ligt heel gevoelig. Ik ben een enorme liefhebber van zijn werk en vind dat hij geweldige dingen heeft gedaan voor de Afro-Amerikaanse cinema. De laatste jaren gedraagt hij zich echter als een bittere zeurkous, die nooit tevreden is. Het klopt dat het boek door een blanke vrouw geschreven is, maar dat maakt het niet minder legitiem. Trouwens, het thema dat in The Help aangesneden wordt, is universeel en van alle tijden.

Hoe bedoelt u?

DAVIS: Mensen die ten dienste staan van anderen worden overal ter wereld als objecten behandeld. Hun werkgevers staan nooit stil bij hun wensen en noden. Ze hebben blijkbaar maar één functie: zorgen dat het leven van hun bazen op rolletjes loopt. Kijk maar naar de martelingen die de Ethiopische kindermeid van Khaddafi’s zoon moest ondergaan. Als ze haar werkgevers niet gehoor-zaamde, werd ze vastgebonden op een stoel en overgoten met gloeiend water. Toen de rebellen haar aantroffen, was haar hele lichaam verbrand.

Hebben blanke acteurs in Hollywood nog steeds een streepje voor?

DAVIS: Zonder twijfel. Kijk maar naar mij. Ik ben een meer dan succesvolle actrice, maar toch slaag ik er niet in om bepaalde rollen te pakken te krijgen. Een sterk personage? Geen probleem. Een waardige bijrol als een dokteres of een advocate? Onmiddellijk gefikst. Maar een grillig of sensueel personage? Geen sprake van! De Hollywoodbazen zullen nooit buiten de lijntjes kleuren.

En Halle Berry in ‘Swordfish’, ‘Monster’s Ball’ en ‘Perfect Stranger’ dan?

DAVIS: Geen slecht woord over Halle, maar ze is en blijft een halfbloed. Geloof me: in Hollywoodtermen is dat een wereld van verschil. Een expliciet seksueel personage dat door een zwarte actrice gespeeld wordt, haalt het einde van de film niet of blijkt een moorddadige bitch te zijn. Ik hoop dat er een dag komt waarop we van alle raciale stereotypes verlost zijn, maar ik zit er al lang niet meer op te wachten.

THE HELP

Vanaf 28/12 in de bioscoop.

DOOR STEVEN TUFFIN

‘HALLE BERRY IS EEN HALFBLOED. GELOOF ME: IN HOLLYWOOD IS DAT EEN WERELD VAN VERSCHIL.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content