Sohnarr

Van Balthazar naar Sohnarr: na een paar omwegen – onder meer via Hydrogen Sea – waagt Patricia Vanneste zich solo aan een rijm. Twee jaar na haar vertrek bij het Kortrijkse succesverhaal waar ze mee aan de basis van lag, laat de violiste en toetseniste een heel ander geluid horen op Coral Dusk. Op zoek naar nieuwe inzichten trok ze, gewapend met viool, microfoon, laptop en een stevig paar bottines, naar Scandinavië, into the wild van Noorwegen en Zweden. Vannestes liefde voor neoklassieke componisten als Max Richter was eerder al zonneklaar, de subarctische wind doorheen de glooiende melodieën voert u dan weer mee naar de onderkoelde elegantie van Agnes Obel, folktronica à la Múm en de filmische melancholie van Ólafur Arnalds. Intrigerend als zoektocht, eerder schoorvoetend als openingsstatement.