Ego flippen

Op ‘Ego Trippin’ snuffelt gangstarapper Snoop Dogg aan de meest uiteenlopende genres, tot country toe. Dat had een mothafucka van een plaat kunnen opleveren. Helaas: de egotrip duurt véél te lang. Damn you nigga!

Ego Trippin Doggy Style Records/Universal

Eenentwintig songs telt de negende van S-N-Double O-P, maar het zijn niet allemaal symfonieën. Het begin nochtans goed. Op intentieverklaring A Word Witchya! herhaalt hij zijn ambitie om de ‘Marvin Gaye van de rap’ te worden door simpelweg een sample van de meester zelve te gebruiken. De volgende vier songs zet hij zijn gangsta rhymes op een vintage eighties sound, met old school synthesizers en zelfs een vocoder. (Dat hij Tedd Riley in zijn productieteam heeft zitten, is daar niet vreemd aan. Riley was de Pharell Williams van eind de jaren 80 en de koning van de New-Jack, de voorloper van de hedendaagse r&b.)

Daarna is het club time, met naast single Sexual Eruption vooral Cool als absolute hoogtepunt, een cover van The Time die niet had misstaan als b-kantje van Princes 1999. Vanaf dan stapelen de invloeden zich op. Sets Up (met de echte Pharell) klinkt heerlijk minimalistisch. Deez Hollywood Nights, een verheerlijking van het celebritybestaan waarin Snoop Dogg gretig namedropt, is zeer poppy. En Staxx In My Jeans neigt naar electro. De grootste verrassing echter is My Medicine, zijn (gezongen!) tribute aan Johnny Cash ( ‘a real American gangster‘), compleet met countrygitaar en a little help van Everlast.

Naast die pareltjes staan echter een hoop songs die net niet goed genoeg zijn, zoals het zelfverheerlijkende Ridin’ In My Chevy (‘ All the people, when they see me, go like: Snoop turn it on!‘) of de gospel Can’t Say Goodbye (met een sample van Bruce Hornsby’s The Way It Is begot, en het cliché ‘ You can’t take the hood out of the homeboy‘). Ach, we waren gewaarschuwd: de plaat is niet voor niets Ego Trippin genoemd.

Op Been Around Tha World claimt Snoop Dogg, 36 ondertussen en zestien jaar ver in zijn carrière – een zeldzaamheid in hiphopland -, dat hij alles al twee keer gezien heeft, en vergelijkt hij zichzelf met een maffioso die zich terugtrekt in Miami. Zover hoeft hij het wat ons betreft niet te drijven. Maar het adagio van oppergangster Scarface moet hij wél in ere houden: never get high on your own supply!

Karel Degraeve