Consternatie begin vorige week in de Britse albumcharts: alt-J kwam met hun tweede album This Is All Yours vanuit het niets de lijst binnen op nummer één! Wij waren er als de kippen bij om de groep op te bellen met onze felicitaties.
Het sympathieke trio uit Leeds klopte andere niet te versmaden nieuwkomers als Leonard Cohen (#5), Aphex Twin (#8), en het duetalbum van Tony Bennett en Lady Gaga (#10) met enkele lengtes voorsprong. Bassist Gus Unger-Hamilton lijkt nog niet helemaal bekomen van die prestatie wanneer we hem aan de lijn krijgen.
Proficiat, jullie staan op nummer één.
GUS UNGER-HAMILTON:(in de war) Wat, ook in België? Dat is geweldig nieuws, dankjewel.
Neen, die eer is weggelegd voor de lokale held Gabriel Rios. Maar wel nummer één in Engeland. Dat is ook niet mis, toch?
UNGER-HAMILTON:(lacht) My mistake! Ik ben er zeker van dat die Rios het verdient, good for him. Ik heb de hele week bewust niet naar de tussenstand van de charts gekeken, en was zelfs bang om er met andere mensen over te praten. Ik wou de boel niet beheksen. Maar het is nu zo, and it’s a cool thing, for sure.
De feeststemming druipt er niet meteen vanaf.
UNGER-HAMILTON: Begrijp me niet verkeerd, het is natuurlijk geweldig om nummer één te zijn, zeker omdat het voor een band als alt-J niet meteen een doelstelling is. Misschien moet ik gewoon nog wennen aan het idee. Ik zit op mijn hotelkamer in Dublin, waar we vanavond spelen. Misschien dat we daarna wel een feestje bouwen. De zon schijnt hier een zeldzame keer, dat is een goed voorteken.
Jullie tekenden bij het kleine Infectious Music. Daar knallen de champagnekurken zeker?
UNGER-HAMILTON: Ik ben heel blij voor hen, en voor onze entourage. Iedereen heeft hard naar de release toe gewerkt. Dat is het voordeel van een klein label: onze kunstzinnige ideeën worden er niet meteen van tafel geveegd, en zelfs aangemoedigd. De luistersessies in openbare parken en de bijbehorende app, zoiets krijg je er niet door bij een major die vooral de cijfertjes belangrijk vindt. Maar je ziet dat het loont. Het leukste aan een nummer één is dat we nu nóg meer wilde ideeën kunnen uitwerken, en dat we stijgen in de rangorde van de festivals.
De zalen waar jullie optreden worden steeds groter, maar de groep is wel kleiner geworden. Bassist Gwil Sainsbury hield het voor bekeken.
UNGER-HAMILTON: Het was uiteraard even slikken toen Gwil aankondigde dat hij niet meer wilde meedraaien in het hele circus. Nu, de rollen binnen alt-J zijn nooit afgetekend geweest, iedereen deed wel wat. We hebben wel een extra gitarist mee op het podium, want drie paar handen bleek toch net iets té krap om een hele liveshow te bolwerken.
Toen ik jullie twee en een half jaar geleden interviewde, vlak voor de release van An Awesome Wave, spraken jullie zich haast verontschuldigend uit over die vreemde groepsnaam, jullie vreemde songs en jullie vreemde groepsfoto’s. ‘Geef ons een kans, mensen!’, riep zanger Joe Newman zelfs uit. Wanneer kwam het besef dat jullie een grote groep zijn?
UNGER-HAMILTON: (lacht) Eigenlijk zijn we nog steeds dezelfde nuchtere, nederige jongens van toen, hoor. (denkt) Moeilijk te zeggen, want zelfs toen we in 2012 de Mercury Prize kregen, gingen we de dag nadien gewoon verder op tournee. Het is een erg mooie bekroning, maar voor ons was het de dag nadien business as usual. Op tour sta je midden in de actie, maar er ook buiten. Dat is een vreemd gevoel. Op een bepaald moment kregen we van het label het nieuws dat we wereldwijd één miljoen platen hadden verkocht. Toen ging er toch een belletje rinkelen. ‘Shit, we zijn groot!’ (lacht)
Jullie tournee voor An Awesome Wave leek nooit te gaan eindigen, en toch was daar plots de tweede plaat.
UNGER-HAMILTON: Eind 2013 is de tournee gestopt, en in januari zijn we de studio ingetrokken voor This Is All Yours.
Dat is waanzin! Geen betaald verlof ?
UNGER-HAMILTON: Toch wel, Kerstmis en Nieuwjaar. (lacht) Het moest gewoon gebeuren, een jaar op onze lauweren rusten was geen optie. Daarbij, het was best leuk om opnieuw in de studio te zitten, creatief bezig te zijn en samen rond te hangen, net zoals in onze studententijd. We wilden ook zo snel mogelijk bewijzen dat alt-J meer is dan een hype, en de enige manier om dat te doen is zo snel mogelijk een volgend hoofdstuk aan onze muzikale boodschap breien.
En die muzikale boodschap is?
UNGER-HAMILTON:(stottert) Goh.. Euhm… Daar had ik met mijn grote mond eerder over moeten nadenken, niet? Ik zal het nooit leren, die verdomde interviews! (lacht)
Vooruit dan, een makkelijke: begin 2015 spelen jullie in een Belgische zaal met een capaciteit van 8000 man. Hoe gaan jullie die inpalmen met de nieuwe songs, die in het algemeen reflectiever en ingetogener zijn dan die op An Awesome Wave?
UNGER-HAMILTON: We gaan in elk geval niet in het rond springen of tot in de nok van de zaal klauteren. De lichtshow vangt ons natuurlijke gebrek aan dynamiek goed op, we laten ons daarvoor inspireren door de EDM-dj’s… (hoort tot in Dublin mijn wenkbrauwen fronsen) Oh neen, maak daar nu niet de kop van je artikel van! Ik bedoel, voor een show met vier jongens die niet veel bewegen op het podium zal er heus wel wat te zien en te beleven zijn.
Je gaat niet met taarten in het publiek gooien?
UNGER-HAMILTON: Beloofd!
ALT-J
Live op 3 februari in Vorst Nationaal.
Info en tickets: www.livenation.be
DOOR JONAS BOEL
Gus Unger-Hamilton ‘DE MERCURY PRIZE WINNEN WAS MOOI, MAAR DE DAG NADIEN WAS HET BUSINESS AS USUAL.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
