DE RED HOT CHILI PAPERS. DE INHOUD VAN DE DOODEERLIJKE AUTOBIOGRAFIE VAN PEPPERSVOORMAN ANTHONY KIEDIS IS VOORSPELBAAR, MAAR DAAROM NIET MINDER STRAF: SEkS, drugs en rock-‘n-roll!

ANTHONY KIEDIS, larry sloman

Time Warner Books, 480 blz., a17

Scar Tissue

Een grootse Bill Hicks zei ooit: ‘See, I think drugs have done some good things for us, I really do. And if you don’t believe that, do me favour: go home tonight, take all your albums, all your tapes, all your cd’s and burn them. Cause you know what; the musicians who made all that great music that has enhanced your lives throughout the years… Rrrrrrreal fucking high on drugs.’ De Red Hot Chili Peppers bewijzen dat Hicks gelijk had, en in Scar Tissue vertelt Anthony Kiedis, de charismatische zanger van de Peppers, het in drugs vergeven verhaal over hoe de bandleden elkaar ontmoetten, over de overdosis van gitarist Hillel Slovak, hun werkmethodes, groupies, hun ruzies, vriendschap en de magie van muziek. Maar Scar Tissue is ook en vooral het verhaal van een vroegrijp jongetje uit Grand Rapids, Michigan, dat als twaalfjarige zijn zwervende vader naar Hollywood achternagaat om filmster te worden en op het einde van de regenboog veel meer vindt dan hij aankan: kleine criminaliteit, muziek, bekende namen (Cher was zijn babysit en ooit deed hij Debbie Harry een huwelijksaanzoek) en drugs, veel drugs. Op zijn twaalfde kreeg Kiedis zijn eerste joint, niet veel later ontdekte hij cocaïne en heroïne, en daarna was zijn leven een aaneenschakeling van periodes van zware verslaving en halfslachtige pogingen om van de drugs af te raken.

Kiedis vertelt honderduit over zijn chaotische Jekyll-en-Hyde-bestaan vol avontuur en waanzin, over het botsen tegen bomen aan 140 per uur, het springen van gebouwen, overdoses en het overleven van een leverziekte. Kiedis is grappig, zeer rock-‘n-roll, maar vaak ook triest en eenzaam. Het is vooral de eerlijkheid waarmee Kiedis over dit alles vertelt die de lezer inneemt, en het feit dat hij niemand anders verantwoordelijk acht voor zijn verslaving.

Het lijkt erop dat Kiedis zijn relaas razendsnel ophoestte, uitspuwde en dat auteur Larry Sloman niet meer deed dan noteren. Scar Tissue is zeer journalistiek, met slechts hier en daar een beschouwing (‘Of all the dreadful, self-deprecating, self-loathing, isolate, fucked-up feelings that you get as a druguser, one of the worse is having your girlfriend conspire with your best friends and your family on your behalf’), en daarom gaat deze autobiografie vooruit als een trein, maar lijkt ze op den duur ook een beetje langdradig. Fans zullen Scar Tissue zonder meer weten te smaken, zeker ook omdat er leuke foto’s in staan van de vroege Peppers, familie en liefjes, en omdat ook een aantal teksten toegelicht worden door Kiedis.

Deze autobiografie is het innemende overlevingsverhaal van iemand die de hel heeft gezien, eruit is teruggekeerd, en daardoor een rijk en inspirerend man is geworden. Kiedis is al vier jaar clean, en de laatste Pepper-plaat is de beste ooit. Zo kan het dus ook, Bill. Hans Comijn

Hans Comijn